تجربة زيسته طبقات فرودست در مواجهه با ويروس كرونا (مورد مطالعه: كارگران روزمزد ساختماني و نظافتي منطقه 17 تهران)

اين پژوهش، تجربۀ زيستۀ كارگران ساختماني و نظافتي منطقۀ 17 تهران در مواجهه با ويروس كرونا را بررسي مي كند. دليل انتخاب اين دو گروه، موقعيت حاشيه اي آنها است. در اين پژوهش از مفاهيم نظري نابرابري عيني، نابرابري تفسيري، بي قدرتي سوبژكتيو، و داغ ننگ، براي تحليل استفاده شده است. رويكرد روش شناختي اين پژوهش پديدارشناسي تفسيري، تكنيك جمع آوري داده مصاحبۀ عميق، و روش تجزيه و تحليل داده ها تحليل روايت است. حجم نمونه تعداد 12 نفر شامل 7 كارگر مرد ساختماني و 5 كارگر زن نظافتي است. روش نمونه گيري هدفمند و گلوله برفي بود و مصاحبه شونده ها ساكن منطقۀ 17 تهران هستند. نتايج تحقيق نشان‌ مي دهند شيوع ويروس كرونا باعثِ تعميق حاشيه نشيني اين دو گروه شده است؛ توصيه هاي بهداشتي نشان‌دهندۀ فاصلۀ عميق سياست‌گذاري هاي كرونا و شرايط عيني و واقعي اين دو گروه است؛ تمام طرح ها و برنامه هاي سياست گذار به كمك هاي نقدي و غيرنقدي محدود شده و سياست گذاري به خيريه‌گرايي نهادي تقليل يافته و توجهي به تغيير جايگاه ساختاري طبقات فرودست نشده است.