پيوند كنشِ اقتصادي و هويت ديني ـ قوميِ صابئين: مورد زرگران و ميناكاران صابئي در اهواز

وجود فرهنگ ها و اقوام  و اديان گوناگون از جمله مسائلي است كه به كشور ما ايران، ساختار ويژه اي بخشيده است. پيروان آيين صابئين مندايي يكي از مغفول مانده ترين اقليت هاي ديني و قومي است كه در استان خوزستان و به‌خصوص در شهر اهواز زندگي مي كنند. ميناكاري روي طلا و نقره از مشاغل سنتي مندائيان است كه امروزه صابئين با آن شناخته مي‌شوند. اين مقاله با هدف توصيف و تفسير روي آوري صابئين مندائي اهواز به عنوان يك اقليت قومي ـ ديني به حرفۀ زرگري و ميناكاري روي طلا و نقره و استمرار آن تا به امروز است. مطالعه در زمرۀ پژوهش‌هاي كيفي است و با رويكرد قوم‌نگارانه انجام شده و  براي گردآوري داده ها از ابزار مشاهده و  مصاحبۀ نيمه ساخت يافته استفاده شده است.  براي تحليل داده‌ها نيز از روش تحليل مضموني بهره گرفته شده است. بر اساس يافته هاي تحقيق، پيوند وثيقي بين حرفه و شغل صابئين  و هويت ديني ـ قومي آنان وجود دارد و همين امر سبب تداوم حرفۀ زرگري و ميناكاري بر روي طلا و نقره در بين  آنان شده است. همچنين يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد صابئين مندائي با اشتغال به  حرفۀ  زرگري و ميناكاري و با استفاده از زبان تصوير يا نقر نقوش بر فلزات و به‌ويژه فلزات گران‌بهاي طلا و نقره به بيان اعتقادات ديني و سرگذشت تاريخي خود به مردمان سرزمين‌هايي كه در آن زندگي مي‌كنند، پرداخته‌اند، و  از آن به‌ عنوان ابزاري براي «هويت‌يابي قومي و ديني» خود استفاده مي‌كنند.