بررسي مقايسه‌اي انگارۀ مكاشفه در عرفان روزبهان بقلي و هيلدگارد بينگني

مكاشفه از منظر برون‌ديني يعني آشكارگي امر مقدس بر مبناي فيض الهي بر انسان كه بروندادش تجربۀ عرفاني، وحدت، معرفت و حياتي نو و ديگر است. بر اين اساس، پديدار مكاشفه را مي توان در سه ضلع؛ يعني تجلي امر مقدس، انسان و نقش مكاشفه بررسي كرد. از‌آنجا‌كه بنياد نوشته هاي روزبهان بقلي و هيلدگارد بينگني بر شالودۀ تجربيات مكاشفه اي استوار شده، نگارنده در پيِ آن است كه انگارۀ مكاشفه را برمبناي سه ضلعِ مكاشفه در ميان يافته هاي عرفاني اين دو عارف واكاوي كند. روش مقايسه اي به كاررفته در اين پژوهش به‌جاي بهره بردن از قالبي به نام تشابه و تفاوت (ذات گرايي و ساختارگرايي)، اين است كه ابتدا مشخصه هاي اصليِ هر  ضلع را بررسي مي‌كند، سپس مانند دو آيينه آنها را روبه روي هم قرار مي دهد. يافته هاي ما نشان مي دهد كه روزبهان طالب تجربه اي وجودي از خداست و در مكاشفه با خدا مشاركت مي جويد؛ درحالي‌كه هيلدگارد در مكاشفه، به سرّ الهي معرفت مي‌يابد و به عنوان نفر سوم آن را براي جامعۀ مسيحي روايت مي كند.