پيش‌بيني اثربخشي تدريس معلمان با توجه به بهزيستي عاطفي و مؤلفه‌هاي سكوت سازماني

مقدمه:‌ تدريس اثربخش به معناي دستيابي به اهداف، با عوامل روانشناختي و سازماني بسياري تبيين مي ‌شود به همين دليل بررسي مولفه‌هاي پيش‌بيني كننده آن ضروري است. هدف:‌ هدف از پژوهش حاضر پيش‌ بيني اثربخشي تدريس معلمان با توجه به بهزيستي عاطفي و مؤلفه‌هاي سكوت سازماني بود. روش: پژوهش حاضر جزو تحقيقات پيمايشي توصيفي است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه معلمان ابتدايي شهر بانه در سال تحصيلي ۹۶-۱۳۹۵ بود كه تعداد اين افراد برابر با ۸۳۲ نفر بود. از جامعه مذكور با توجه به جدول مورگان و روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه ‌اي نسبي ۲۶۳ نفر به‌ عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش از سه پرسشنامه سكوت سازماني، اثربخشي تدريس معلمان و پرسشنامه بهزيستي عاطفي مربوط به شغل استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نسخه ۲۵ نرم‌افزار SPSS و با استفاده از روش‌هاي آماري تحليل رگرسيون تك متغيره و چند متغيره انجام شد. يافته‌ ها: يافته‌ها نشان داد كه بهزيستي عاطفي با بتاي ۲۷۵/۰ و مؤلفه سكوت نوع‌ دوستانه با بتاي ۲۳۲/۰ به‌ صورت مثبت و معني‌ داري در سطح ۰۰/۰ اثربخشي معلمان را پيش ‌بيني مي ‌كنند. بهزيستي عاطفي در گروه زنان (بتاي ۰/۲۳۷ در سطح ۰/۰۵) و مردان (بتاي ۰/۲۷۹ در سطح ۰/۰۱) معني ‌دار بوده ‌اند. همچنين سكوت تدافعي فقط در گروه زنان با بتاي ۲۳۹/۰ در سطح ۰/۰۵ معني ‌دار بود. سكوت مطيع (بتاي ۲۰۳/۰ در سطح ۰/۰۵) و نوع‌ دوستانه (بتاي ۳۱۴/۰ در سطح۰/۰۱) در گروه مردان معني ‌دار بود؛ اما در گروه زنان معني ‌دار نبوده‌ اند. نتيجه‌گيري:‌ بهزيستي عاطفي و سكوت سازماني معلمان جهت ارتقاء اثربخشي تدريس بايد مورد توجه قرار گيرد.