بررسي رابطه‌ي ساختاري افسردگي و اضطراب با علائم اختلال نقص توجه-بيش فعالي در بزرگسالان: با توجه به نقش ميانجي‌گري خودتنظيمي هيجان و نقص در انواع توجه‌ شناختي

مقدمه: اختلال كمبود توجه بيش ‌فعالي جزء گروه اختلالات عصبي-رشدي است كه در آن رشد سيستم عصبي مركزي مختل مي‌شود. هدف: بررسي رابطه‌ي ساختاري افسردگي و اضطراب با علائم اختلال نقص توجه بيش ‌فعالي بزرگسالان، با توجه به نقش ميانجي‌گري تنظيم هيجان و نقص در توجه شناختي هدف پژوهش حاضر بود. روش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه‌ ‌آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه‌هاي تهران در سال ۱۳۹۸ بود. نمونه پژوهش شامل ۱۴۴ (۱۲۴ نفر زن و ۲۰ نفر مرد) دانشجوي دانشگاه خوارزمي بود كه به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌ تنظيم شناختي هيجان (۲۰۰۶)، پرسشنامه‌ افسردگي بك (۱۹۹۶)، پرسشنامه‌ اضطراب بك (۱۹۸۸)، پرسشنامه‌ كانرز بزرگسالان (۱۹۹۹) و تست ديداري شنيداري توجه (۱۹۹۴) بود. داده‌هاي پژوهش با استفاده از روش همبستگي پيرسون و معادلات ساختاري توسط نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ و LISREL بررسي شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه علائم افسردگي و اضطراب، رابطه‌ مستقيم و غيرمستقيم معنادار با علائم اختلال نقص توجه بيش ‌فعالي دارند (۰/۰۵ p). همچنين، تنظيم هيجان ناسازگارانه و نقص‌ شناختي توجه نيز نقش ميانجي در رابطه بين متغيرهاي افسردگي و اضطراب با علائم اختلال نقص توجه بيش ‌فعالي دارند (۰/۰۵ p). نتيجه‌گيري: بر طبق نتايج پژوهش، افسردگي و اضطراب با توجه به نقش ميانجي‌گري تنظيم هيجان و انواع‌ توجه با اختلال نقص توجه بيش‌ فعالي در بزرگسالان رابطه دارند؛ بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت، اختلال در انواع توجه‌ شناختي و استفاده از راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم هيجان، وقتي با علائم افسردگي و اضطراب همراه ‌شود، مي‌تواند اختلال نقص توجه بيش ‌فعالي را تبيين كند.