بررسي رابطه گرايش به زنانگي- مردانگي با اختلالات شخصيت ضداجتماعي، نمايشي و پارانويا در نوجوانان دختر

مقدمه: نوجوانان از مهم‌ترين و تأثيرگذارترين اقشار جامعه محسوب مي‌شوند و پژوهش درباره مسائل روانشناختي آنان حائز اهميت است. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسي رابطه گرايش به زنانگي-مردانگي با اختلالات شخصيت ضداجتماعي، نمايش و پارانويا در نوجوانان دختر انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود. جامعه پژوهش شامل دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان كامياران در سال تحصيلي ۹۸-۱۳۹۷ بود كه از بين آن‌ها ۳۰۲ نفر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند و به پرسشنامه‌هاي گرايش به زنانگي-مردانگي ميشل گوگلن (۱۹۹۶) و مقياس ميلون ۳ (۱۹۷۷) پاسخ دادند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه ۲۳ و روش‌هاي آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون انجام شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه بين گرايش به زنانگي و اختلال شخصيت نمايشي با ۰/۲۶ (۰/۰۵ P) و اختلال شخصيت پارانويا با ۰/۲۰ (۰/۰۵ P) همبستگي وجود داشت. همچنين گرايش به زنانگي؛ اختلالات شخصيت ضداجتماعي، نمايشي و پارانويا را به صورت مثبت و معنادار پيش‌بيني مي‌كند (۰/۰۵ P، ۳/۹۶۵ F). طبق يافته‌ها بين گرايش به مردانگي و اختلال شخصيت ضداجتماعي با ۰/۲۲ (۰/۰۵ P) و با اختلال شخصيت نمايشي با ۰/۱۹ (۰/۰۱ P) همبستگي وجود داشت. همچنين گرايش به مردانگي؛ اختلالات شخصيت ضداجتماعي، نمايشي و پارانويا را به صورت مثبت و معناداري پيش‌بيني مي‌كند (۰/۰۵ P و ۳/۹۱۰ F). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج حاصل از اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه گرايش به زنانگي مردانگي مي‌تواند پيش‌بيني كننده اختلالات شخصيت در نوجوانان باشد؛ بنابراين يكي از عوامل روانشناختي مهم در زمينه اختلالات شخصيت محسوب مي‌شود.