هژموني مردانه در گزيده اي از نمايشنامه هاي هنريك ايبسن، با رويكرد تحليل محتوا

در اين پژوهش، بر اساس نظريات برخي از جامعه شناسان حوزۀ جنسيت به بررسي ويژگي هاي هژمونيك مردانه در برخي از شخصيت هاي مرد محوري نمايشنامه هاي ايبسن بر اساس سير تاريخي نگارش نمايشنامه ها مي پردازيم. به همين منظور، پرسش هاي اصلي اين پژوهش در راستاي تعيين ميزان ويژگي هاي مردانگي هژمونيك، مربوط به شخصيت هاي مرد محوري، در گزيده اي از آثار ايبسن از نمايشنامۀ براند (۱۸۶۶) تا نمايشنامۀ وقتي ما مرده ها برخيزيم (۱۸۹۹) و شناسايي و بررسي هژمونيك ترين آن ها، مطرح شده اند. براي رسيدن به پاسخ اين پرسش ها، ابتدا با استفاده از تعريف چند تن از جامعه شناسان حوزۀ جنسيت از مردانگي هژمونيك و با توجه به الگوهاي غالب مردانگي قرن نوزدهم ـ قرني كه ايبسن نمايشنامه هايش را نوشته است ـ ويژگي هاي مردانگي هژمونيك در اين قرن مشخص شد. سپس با استفاده از روش تحليل محتواي مقوله اي، اين ويژگي ها به عنوان متغير و شخصيت هاي مورد نظر به عنوان واحد تحليل در نظر گرفته شد. با شمارشِ تكرار اين متغيرها از طريق رفتار، گفتار و رخداد نمايشي، ميزان ويژگي هاي مردانگي هژمونيك براي هر كدام از شخصيت ها، تعيين و با مقايسۀ داده هاي به دست آمده، هژمونيك ترين آن ها مشخص شدند. يكي از نتايج بدست آمده تفاوت چشمگير در مقدار ويژگي هاي مردانگي شخصيت هاي مورد بررسي و همچنين وجود دوگانگي در نگرش ايبسن، در راستاي نكوهش و يا ستايش مردانگي هژمونيك بود.