ارزيابي تغيير كاربري زمين با سنجش‌ازدور در سه دوره‌ي زماني در آبخيز آبشوران كرمانشاه

يكي از چالش‌ها و موضوع‌هاي مهم در برنامه‌هاي آمايش سرزمين، رشد ساختاري شهرها در جهت‌هاي مختلف در گذر زمان است. تبديل‌كردن آبخيز‌هاي برون‌‌شهري به شهري، منجر به پيداشدن چالش‌ها و دشواري‌هاي زيست‌محيطي در شهر شده است. مديريت شهري نيازمند اطلاعات دقيق فضايي در زمان هاي متوالي است. فن‌آوري سنجش‌ازدور ممكن است كمك مهمي به شناسايي و يافتن تغيير كاربري زمين‌ها كند. هدف اين پژوهش آشكارساختن تغيير كاربري زمين‌ها با به‌كاربردن تصويرهاي سال 1370 و 1380 سنجنده‌ي تي‌ام ماهواره‌ي لندست 5 و تصويرهاي 1397 سنجنده‌ي او ال آي ماهواره‌ي لندست 8 در دوره‌‎ي زماني 27 ساله در آبخيز آبشوران كرمانشاه است. پس از كارهاي مرحله‌ي پيش‌پردازش، نقشه‌ي آشكارسازي تغيير با طبقه‌بندي نظارت‌شده در نرم‌افزار اِنوي 5.3  با دقت پذيرفتني تهيه ‌شد. نتيجه‌ها نشان مي‌دهد كه در سال‌هاي 1370 تا 1397 نزديك به 1/17 % از زمين‌هاي مرتعي و كشاورزي كم شد، و مساحت زمين‌هاي شهري و مسكوني از 5/92 % به 17/19% از كل رسيد. بيش‌ترين تغيير كاربري در زمين‌هاي شهري و مسكوني بود. اين روي‌داد ممكن است با افزايش‌دادن سطح‌هاي نفوذ‌ناپذير، علاوه بر اثرهاي منفي بر منابع طبيعي، سبب افزايش‌يافتن آسيب‌هاي طبيعي مانند سيل شود.