شبيه‌سازي حالت‌هاي ممكن كاربري زمين‌ در آبخيز تجن در سال 1420

اين پژوهش با هدف شبيه سازي و پيش بيني‌كردن تغيير كاربري و پوشش زمين‌ با كاربرد مدل تغيير سرزمين (LCM) بر مبناي دو حالت‌ ممكن مديريتي تداوم و افزايش كشاورزي در آبخيز تجن استان مازندران به انجام رسيد. تصويرهاي ماهواره‌ي لندست و سنجنده هاي تي‌ام و اوال‌آي در 1370، 1389 و 1398 تجزيه‌وتحليل شد. كاربري ها در هر سه مقطع زماني به پنج طبقه‌ي مسكوني، كشاورزي، جنگل، باغ و مرتع طبقه بندي شد. پيش بيني وضعيت كاربري زمين براي 1398 با نقشه‌ي كاربري سال‎هاي 1370 و 1389 در نرم افزار ال‌سي‌ام انجام شد. اين نرم افزار شبكه‌ي عصبي پرسپترون چندلايه را براي ساخت زيرمدل هاي دگرگوني، تهيه‌ي نقشه‌ي احتمال دگرگوني، و پيش بيني تغيير كاربري زمين‌ به‌كار مي‌برد. متغيرهاي مكاني فاصله از جاده، فاصله از رودخانه، شيب، ارتفاع، فاصله از روستا، و فاصله از زمين كشاورزي در جايگاه عامل‌هاي موثر بر تغيير در شبكه‌ي عصبي به‌كار برده شد. براي اعتبارسنجي نرم‎افزار نقشه‌ي كاربري زمين 1398 به‌كار برده شد، و ضريب كاپا و ROC به‌ترتيب 0/84 و 0/89 به‌دست آمد. نتيجه‌هاي شبيه سازي بر مبناي حالت‌ ممكن تداوم نشان دهنده‌ي 5/74 % كاهش مساحت زمين‌هاي مرتعي، و 9/17 % افزايش در مساحت زمين‌هاي باغي در 20 سال آينده است، در حالي كه در حالت‌ ممكن دوم مساحت زمين‌هاي كشاورزي 8/61% افزايش، و زمين‌هاي مرتعي 5/59 % كاهش نشان مي دهد. در نتيجه، زمين‌هاي مرتعي و جنگلي در هر دو حالت‌ ممكن رو به كاهش، و زمين‌هاي كشاورزي و مسكوني رو به افزايش است.