بررسي حساسيت به رخ‌داد سيل در آبخيز عموقين با كاربرد فرآيند تحليل سلسله‌مراتبي

آگاهي از آب‌دهي سيل در پژوهش‌هاي بهره‌وري از منابع آب و كاهش‌دادن زيان‌هاي سيل اهميت زيادي دارد. اين پژوهش با هدف به‌كاربردن سامانه‌ي‌ تحليل سلسله‌مراتبي براي تعيين‌كردن منطقه‌هاي پرخطر از نظر سيل‌گيري در آبخيز عموقين، استان اردبيل، انجام شد. مساحت حوضه 78 كيلومتر مربع است. براي تعيين‌كردن مقدار شماره‌ي منحني منطقه، تلفيق نقشه‌ي كاربري زمين و گروه نفوذپذيري خاك (B، C، و D) به‌كار برده شد، كه براي سال‌ 1394 به‌اندازه‌ي 78/7 برآورد شد. شاخص‌هاي موثر بر سيلاب شامل شيب، شماره‌ي منحني، فاصله از رودخانه، توان فرسايش آبراه، شاخص رطوبت پستي‌بلندي، جهت شيب، بارندگي، و ارتفاع بررسي، و لايه‌هاي موثر بر خطر سيل‌خيزي به نُه رده طبقه‌بندي شد .نقشه‌ي پهنه‌بندي خطر سيل‌گيري با پنج رده‌ي خيلي كم، كم، متوسط، زياد، و خيلي زياد به‌دست آمد. نتيجه‌‌ها نشان داد كه بيش‌ترين تاثير بر خطر سيل‌گيري از شماره‌ي منحني نفوذ بود. فاصله از رودخانه و اندازه‌ي بارندگي در رده‌هاي بعدي اهميت، و كم‌ترين شاخص تاثيرگزار شكل شيب بود. نتيجه‌ها نشان‌داد كه 0/64 و 4/4% از منطقه‌ي بررسي‌شده به‌ترتيب منطقه‌هاي با خطرسيل‌خيزي زياد و خيلي كم است.