بررسي تأثير پلي‌اكريل‌آميد و زمان‌هاي تداوم بارندگي بر اندازه فرسايش پاشماني خاك‌ آهك‌رسي

روش‌هاي متعددي براي مهاركردن فرسايش خاك معرفي شده‌است. يكي از جديدترين آن‌ها در مديريت فرسايش خاك و كاهش روان‌آب كاربرد بس‌پاره (پليمرها) است. بس‌پارها تثبيت‌كننده ي خاك اند كه با بهبوددادن ساختار آن باعث افزايش رشد گياه، افزايش نگه‌داشت آب، و در نتيجه كاهش فرسايش آبي و بادي مي شوند. در اين پژوهش، تأثير اندازه‌هاي مختلف پلي‌اكريل‌آميد (0، 0/2، 0/4 و 0/6 گرم بر متر مربع) بر مقدار فرسايش پاشماني در سه زمان بارندگي 10، 20 و 30 دقيقه با كاربرد باران ساز FEL3 در آزمايشگاه روي خاك آهك‌رسي با شدت بيشينه‌ي 120 ميلي متر بر ساعت بررسي شد. نتيجه‌ها نشان داد كه بين اندازه‌هاي مختلف پلي‌اكريل‌آميد در زمان‌هاي تداوم بارندگي از نظر كاهش اندازه ي پاشمان اختلاف معني دار آماري هست. اثر برهم‌كنش مدت بارندگي و مقدار پلي‌اكريل‌آميد بر مهاركردن اندازه ي پاشمان اختلاف معني داري نشان نداد. به‌علت فرسايش‌پذيري زياد خاك آهك‌رسي، مقدار كم اين ماده نتوانست هدررفت پاشمان را به‌خوبي مهار كند، هرچند آن را به مقدار كم كاهش داد. نتيجه‌هاي تحليل آماري در مدت هاي مختلف بارندگي نشان داد كه اندازه‌هاي مختلف پلي‌اكريل‌آميد در زمان 10 دقيقه نسبت به تيمار شاهد اختلاف معني دار نداشت، ولي در مدت 20 و 30 دقيقه مقدار ماده در مديريت فرسايش نسبت به شاهد در تراز 95% معني دار بود. اندازه ي پاشمان با تداوم‌يافتن بارندگي افزايش، و با افزايش‌يافتن مقدار پلي‌اكريل‌آميد كاهش يافت. بيش‌ترين تأثير در زمان 30 دقيقه و مقدار 0/6 گرم بر متر مربع پلي‌اكريل‌آميد نسبت به شاهد يافته‌شد، كه فرسايش را به‌اندازه ي 21/2% در مقايسه با شاهد كاهش داد، كه از نظر آماري در تراز 95% با آزمون دانكن معني دار بود.