ارائه شاخصي كارا مبتني بر تلفيق داده هاي ثقل سنجي ماهواره اي و اطلاعات ايستگاه هاي زميني براي پايش خشكسالي در كشور ايران

در سال‌هاي اخير كشور ايران با خشكسالي‌هاي متعددي مواجه بوده است، لذا برآورد دقيق ميزان خشكسالي به منظور پيش‌بيني و مديريت بهينه منابع طبيعي امري اجتناب‌ناپذير است. بدين منظور روش‌هاي مرسوم برآورد خشكسالي كه مبتني بر مشاهدات ايستگاه‌هاي هواشناسي هستند، به‌كار گرفته مي‌شوند. يكي از مشكلات اصلي اين روش‌ها در نظر نگرفتن تغيير شرايط اقليمي و آب و هوايي در مناطق بزرگ است و معمولاً اين روش‌ها در مناطق محلي جواب مناسبي به‌دست مي‌دهند. به‌منظور بهبود دقت برآورد ميزان خشكسالي در سطوح وسيع، استفاده تلفيقي از داده‌هاي حاصل از تصاوير ماهواره‌اي و ايستگاه‌هاي زميني ضرورت خواهد داشت. در سال‌هاي اخير استفاده از روش‌هاي ثقل‌سنجي ماهواره‌اي و تصاوير ماهواره‌اي به‌عنوان ابزاري مفيد براي پايش مكاني و زماني خشكسالي در مناطق وسيع، مورد توجه محققين قرار گرفته است. هدف از اين مطالعه استفاده از داده‌هاي ماهواره‌ بازيابي گرانش و آب‌ و هوا (GRACE) و محصول شاخص پوشش گياهي سنجنده MODIS و مشاهدات زميني ايستگاه‌هاي سينوپتيك براي ارزيابي خشكسالي در بازه زماني ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۶ در كل كشور ايران است. بدين منظور در مقاله حاضر شاخصي كارا با عنوان شاخص خشكسالي داده‌هاي ادغام‌شده (MDI) مبتني بر تصاوير شاخص پوشش گياهي يكنواخت شده (NDVI) حاصل از سنجنده ماديس، داده‌هاي محتوي آب زمين (TWS) استخراج شده از ماهواره GRACE و داده‌هاي بارندگي استخراج شده از ايستگاه‌هاي سينوپتيك ارائه شده است. نتايج به‌دست آمده همبستگي ۷۵٪  با شاخص استاندارد جهاني شدت ميزان خشكسالي پالمر  (PDSI) را نشان مي‌دهد. نتايج شاخص MDI و PDSI  روند خشكسالي در سال‌هاي ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵ در ايران را به‌خوبي نشان مي‌دهند.