تبيين روش هاي شخصي سازي فرآيند ياددهي يادگيري در سيره تربيتي امام رضا(ع): رويكرد تحليل محتوا

توجه به تفاوت‌هاي فردي فراگيران و شخصي‌سازي فرآيند آموزش متناسب با آن از مهم‌ترين بحث‌هاي آموزشي در قرن حاضر است. بنابراين هدف پژوهش حاضر شناسايي روش‌هاي ياددهي – يادگيري است كه امام رضا(ع) در زمينه شخصي‌سازي فرآيند يادگيري مورد استفاده قرار مي‌داده‌اند. پژوهش حاضر از روش تحليل محتواي كيفي براساس رويكرد گال و همكاران(1994) جهت مشخص كردن روش‌هاي تربيتي امام رضا(ع) در فرآيند شخصي سازي يادگيري استفاده كرده است. جامعه آماري در اين پژوهش شامل كليه پژوهش‌ها و اسناد در اين زمينه بوده است با توجه به هدف پژوهش نمونه‌گيري انجام نشده و كليه اسناد جامعه آماري مورد تحليل قرار گرفته‌اند. بدين منظور واحد تحليل؛ تمامي جملات، پژوهش‌ها و اسناد مكتوب در اين زمينه مي‌باشد. ابزار پژوهش فيش، چك ليست‌ها و فرم‌هاي محقق ساخته بوده است. براي تفسير و تحليل داده‌ها از روش تحليل – توصيفي استفاده شده است. بر اساس يافته‌ها روشهاي شخصي‌سازي فرآيند ياددهي يادگيري فراگيران را مي‌توان در 3 بُعد كلي شامل؛ رويكردشناختي(مشتمل بر روش‌هايي چون؛ پرسش و پاسخ، تسامح، جدال احسن، امر به معروف و نهي از منكر، مناظره با توجه به منطق، روش بصيرت دهي، روش استدلالي و آموزش انفرادي)؛ رويكرد عاطفي(مشتمل بر روش‌هايي چون؛ محبت و مهرورزي، تشويق و تبشير و موعظه) و رويكرد رفتاري( مشتمل بر روش‌هايي چون؛ روش الگودهي) تقسيم كرد. توجه به اين روش‌ها در آموزش افراد و فراهم كردن زمينه‌هايي براي متناسب‌سازي هر كدام از اين روش‌ها با استعدادهاي فراگيران مي‌تواند زمينه بهبود فرآيند يادگيري را فراهم آورد.