كليدواژه :
مدل قيمت‌گذاري دارايي‌هاي سرمايه‌اي استاندارد , مدل قيمت‌گذاري دارايي‌هاي سرمايه‌اي مبتني بر مصرف , سبد سرمايه‌گذاري تابع مصرف
چكيده فارسي :
هدف: هدف اين مقاله استخراج معياري بهتر براي ريسك سيستماتيك و توسعة رابطة نزديك‌تر بين بازار سرمايه و مفاهيم بنيادي اقتصادي و تبيين ارتباط بين ريسك و بازده و قيمت گذاري دارايي‌هاي سرمايه‌اي با استفاده از متغير اقتصادي مصرف در بازار بورس اوراق بهادار تهران است. در مدل قيمت گذاري دارايي هاي سرمايه اي فرض مي شود كه سرمايه گذاران فقط ريسك و بازدهي را در نظر مي گيرند. اما ويژگي هاي ديگري نيز ممكن است براي سرمايه گذاران اهميت داشته باشد. براي مثال يكي از اين ويژگي هاي مهم ممكن است جريان مصرف در طول عمر سرمايه گذار باشد. پيش فرض حاكم بر مدل قيمت گذاري دارايي هاي سرمايه اي مبتني بر مصرف اين است كه آنچه براي سرمايه گذاران اهميت دارد جريان مصرف در طول عمر افراد ميباشد و نه خود ثروت. بنابراين معيار بهتر جهت رفاه مصرف كننده به جاي ثروت، جريان مصرفي است كه ميتواند از اين رفاه پشتيباني كند. در اين مقاله بررسي ميشود آيا بتاي مصرف در مقايسه با بتاي بازار ميتواند به عنوان معيار بهتري جهت تبيين بازده در بورس اوراق بهادار تهران مدنظر قرار گيرد.
روش: با توجه به پيش فرض حاكم بر مدل قيمت گذاري دارايي هاي سرمايه اي مبتني بر مصرف، جهت اندازه گيري ريسك ورقه بهادار، به جاي محاسبه صرف سهام بر ميناي كوواريانس بازده سهام با بازده بازار– معياري كه فقط بر ثروت تمركز مي كند – از كوواريانس بازده سهام با مجموع مصرف استفاده ميكنيم. يه دليل اينكه نتايج حاصل از اين پژوهش ميتواند در فرايند تصميم گيري مورد استفاده قرار گيرد، اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي است. همچنين اين پژوهش از لحاظ ماهيت توصيفي- همبستگي است، زيرا در اين نوع پژوهش، محقق به دنبال ارزيابي ارتباط بين دو يا چند متغير است.براي بررسي موضوع، بر اساس روش رگرسيون، داده هاي 154 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي بازه زماني 1385–1395 از نرم افزار ره آورد نوين استخراج گرديده است. همچنين شاخص هزينه هاي مصرف با استفاده از اطلاعات شاخص بهاي كالاها و خدمات مصرفي در مناطق شهري ايران مندرج در تارنماي بانك مركزي جمهوري اسلامي ايران بدست آمده است.
يافتهها: با توجه به آزمون‌هاي انجام شده بر روي هر دو مدل مي‌توان فرضية اصلي تحقيق مبني بر توان بيشتر مدل C-CAPM با استفاده از سبد تابع مصرف در مقايسـه بـا مدل CAPM در تبيين بازده واقعي مورد انتظار بورس اوراق بهادار تهران را رد كرد. مطابق با نتايج هيچكدام از دو مدل جهت تخمين بازده مناسب نيستند اما با توجه به اينكه مقدار خطا در مدل كمتر از مدل است در نتيجه مدل قدرت تبيين بهتري نسبت به مدل دارد. همچنين فرضيه ديگر تحقيق مبني بر اينكه بتاي مدل در مقايسه با بتاي مدل ، معيار بهتري براي پيش بيني بازده است نيز رد مي‌گردد.
نتيجهگيري: نتايج مطالعه فوق نشان مي‌دهد مدل در مقايسه با مدل عملكرد بهتري داشته است، در نتيجه لحاظ نمودن متغير مصرف در پيش بيني ريسك و بازده سهام با اهميت نيست.بنابراين پيشنهادي كه سرمايه گذاران را منتفع خواهد كرد عدم لحاظ نمودن عامل مصرف جهت برآوردهاي بازده آينده سهام است.
چكيده لاتين :
Objective: The purpose of this paper is to derive a better criterion for systematic risk and to develop a closer relationship between the capital market and basic economic concepts and to explain the relationship between risk and return and pricing of capital assets using the economic variable of consumption in Tehran Stock Exchange. The capital asset pricing model assumes that investors consider only risk and return. But other features may also be important to investors. For example, one of these important features may be the consumption flow over the life of the investor. The premise of the consumption-based capital asset pricing model is that what matters to investors is the flow of consumption over a lifetime, not wealth itself. Therefore, a better measure of consumer welfare instead of wealth is the consumption flow that can support this welfare. This article examines whether consumption beta compared to market beta can be considered as a better criterion for explaining returns on the Tehran Stock Exchange. Methods: According to the assumption governing the pricing model of consumption-based capital assets, we calculate the covariance between stock returns and total consumption to measure risk premium. Instead of calculating risk premium based on the covariance of stock returns with market returns - a measure that focuses only on wealth. One reason that the results of this research can be used in the decision-making process, this research is applied in terms of purpose. This research is also descriptive-correlational in nature, because in this type of research, the researcher seeks to evaluate the relationship between two or more variables. To investigate the issue, based on the regression method, data of 154 companies listed on the Tehran Stock Exchange during the period 2006-2016 have been extracted from the Rahvard novin software. Also, the consumption cost index has been obtained by using the information of the price index of consumer goods and services in urban areas of Iran, listed on the website of the Central Bank of the Islamic Republic of Iran. Results: Findings of the study reject the greater power of the C-CAPM model using the consumption function portfolio compared to the CAPM model in explaining the expected real returns of the Tehran Stock Exchange. According to the results, neither model is suitable for estimating the efficiency, but due to the fact that the amount of error in the CAPM model is less than the C-CAPM model, therefore the CAPM model has better explanatory power than the C-CAPM model. Another research hypothesis that the C-CAPM model beta is a better predictor of performance than the CAPM model beta is also rejected.
Conclusion: The results of the above study show that the CAPM model has performed better than the C-CAPM model, so it is not important to consider the consumption variable in predicting risk and stock returns. Therefore, it is recommended that investors do not use the consumption factor to estimate future stock returns. One of the limitations of the research is that the superiority of the CAPM model is not a reason for its comprehensiveness in the Tehran Stock Exchange, because based on the research results, this model explains a small part of the factors affecting the return.
