زمان روايت در فيلم تكراركنندگان بر اساس روايت‌شناسي ژرار ژنت

اين نوشتار قصد دارد تا از ديدگاه تحليل زمان روايي براساس نظريه ژرار ژنت، فيلم تكراركنندگان به كارگرداني كارل بساي محصول سال ۲۰۱۰م را بررسي كند. اعتقاد نگارندگان اين است كه به فيلم هم مي‌توان به‌مثابه متن تحليل‌پذير نگريست. همچنين در اين بررسي مشاهده مي‌شود كه چگونه بررسي زمان روايي براي فيلم امكان‌پذيرتر از رمان خواهد بود؛ ولي درعين حال پيچيدگي‌هاي خود را هم در حيطه‌هاي‌ ديگر دارد. هدف اين پژوهش شرح كاركرد نظريه زمان روايي ژرار ژنت در پيكره مطالعاتي پيشنهادي نگارندگان از حوزه سينماست. به اين منظور، پرسش اصلي تحقيق اين است كه نظريه ژرار ژنت درباب زمان روايي در فيلم تكراركنندگان چه كاربستي دارد و چگونه مؤلفه‌هاي روايت، هم در پيشبرد روايت داستان فيلم و هم در رساندن پيام ضمني آن به مخاطب نقش ايفا مي‌كنند. در پايان اين نتيجه حاصل مي‌شود كه متد ساختارگرا و تحليلي ژنت اين فرصت را فراهم مي‌كند كه در فيلم مورد بررسي، با مقايسه زمان داستان و زمان روايت (در سه ساحت نظم و ترتيب، ديرش و بسامد) و با تقسيم‌بندي‌هاي كمّي (مانند تقسيم روزها، رويدادها و شخصيت‌ها) به ارتباط بين زنجيره رويدادها و علل احتمالي وقوع آن‌ها بهتر پي ببريم و نشانه‌هاي مكنون فيلم را هويدا سازيم.