بازنمايي جنسيت مرد در رمان طوبا و معناي شب با تأكيد بر درون ماﻳﮥ جدال سنت و مدرنيته

هدف اصلي اين مقاله ارزيابي شخصيت مردان داستان با تأكيد بر جدال بين سنت و مدرنيته در رمان طوبا و معناي شب است. مواجهه و تضاد بين سنت و مدرنيته يكي از مهم‌ترين درون‌مايه هاي اين رمان محسوب مي‌شود. طوبا در سير تاريخي زندگي اش با مرداني روبه‌رو مي شود كه هريك گفتماني ويژه را در داستان نمايندگي مي كنند. در اين پژوهش، با توجه به درون‌ماﻳﮥ اصلي رمان و با استفاده از روش توصيفي ـ تحليلي، مردان به دو گروه سنتي و مدرن طبقه بندي شده اند كه هريك باورها و بينش ويژۀ خود را دارند و در ارتباط با زنان رفتارها و كنش هايي را به‌كار مي گيرند كه با يكديگر در تقابل است. افزون‌بر اين، علاﻗﺔ نويسنده به عرفان شرقي، تائوئيسم و بينش اساطيري وي در شيوۀ بازنمايي مردان مؤثر بوده است. پارسي‌پور در اين رمان به ستيز با جنسيت مرد نپرداخته؛ بلكه وي به نظام سنتي برخاسته از تفكر مردسالاري معترض است كه نه‌فقط موجب فرسايش زنان مي شود، بلكه مردان را نيز به وادي سقوط مي كشاند. اين مردان روشن‌فكراني آزادانديش و مدرن هستند كه بر ضد نظام سلطه و سلسله‌مراتب تثبيت‌شده از سوي سنت مي تازند. همچنين نويسنده در اين رمان زنانگي را نوعي ارزش ذاتي و مقدس دانسته كه مردانگي از آن بي بهره است. بدين ترتيب، وي از تقابل زيست‌شناختي دو جنس فراتر نرفته و فقط آن را دگرگون كرده است.