برنامه‌ريزي براي تثبيت كانون‌هاي ريزگرد

بروز پديده گرد و غبار يا همان ريزگردها در كشور از نظر تكرار و استمرار در سال‌هاي اخير روند رو به رشدي به‌خود گرفته است. شهرهاي زابل و اهواز با ميانگين 172 و 84 روز همراه با پديده گرد و غبار در كشور (شكل 1) به ترتيب در سال‌هاي 2010 و2012 جزو آلوده‌ترين شهرهاي جهان انتخاب شده‌اند (سازمان بهداشت جهاني، 1395). اين پديده كاهش كيفيت زندگي، تهديد سلامت، كاهش كيفيت هوا، كاهش ايمني پروازها و راه‌هاي مواصلاتي و غيره را در پي داشته است. عمده تجربه كشور در مهار پديده فرسايش بادي به‌عنوان يكي از پديده‌هاي بارز بيابان‌زايي محدود به تثبيت ماسه‌هاي روان در نيم‌قرن اخير بوده كه در مقايسه با كانون‌هاي ريزگرد از ظرفيت رويشي بهتري براي تثبيت بيولوژيك برخوردارند. كانون‌هاي گرد و غبار معمولاً محدوديت‌هاي رويشي پيچيده‌تري مانند مشكلات شوري و سديمي و مسائل اقتصادي و اجتماعي خاص خود را دارند. از اين ‌رو برنامه‌ريزي تثبيت به مراتب سخت‌تر ...

no abstract