تحليل محتواي ظرفيت‌سازي در بخش آموزش عالي جهت پاسخگويي به انتظارات جامعه

سياست‌هاي ظرفيت‌‌سازي در راستاي انعطاف‌پذيري و بهبود عملكرد برنامه‌هاي سازمان براي تطبيق با نيازها و انتظارات متغير جمعيتي ارائه شده است. در اين پژوهش با توجه به هدف اصلي كه شناسايي ظرفيت‌هاي بخش آموزش عالي بود از روش تحليل محتوا با رويكرد تحليل مضمون استفاده شد. نمونه تحقيق را 14 نفر از خبرگان كليدي و رؤساي دانشگاهي تشكيل دادند كه تجربه مديريتي و مطالعاتي در اين حوزه دارند. داده‌هاي كيفي از طريق تمركز به كلمات، موشكافي و دقت در متن، تشريح و تفسير متون و مصاحبه‌هاي عميق به‌دست آمد. با بهره‌گيري از راهبرد قياس در تحليل مضمون و در نظر گرفتن نظريه‌هاي موجود، داده‌ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. براي ارزيابي كفايت تحليل مضمون، از روايي تئوريك با رويكرد دريافت نظر متخصصان به‌عنوان كميته تخصصي و ضريب كاپاي كوهن استفاده شد. با بازبيني و تأييد اعضاي مشاركت‌كننده در فرايند اعتبارسنجي و برآورد ضريب 0.768، يافته‌هاي پژوهش از قابليت اعتبار و اعتماد لازم برخوردار بود. طبق يافته‌هاي به‌دست آمده از اين مطالعه، 12 عامل اصلي دانش، مهارت، شايستگي، راهبرد، ساختار، سيستم و فرايند، فرهنگ، منابع و زيرساخت‌ها، محيط قانوني و سياسي، محيط اجتماعي و فرهنگي، صنعت و ذي‌نفعان را به‌عنوان ظرفيت‌هاي بخش آموزش عالي براي پاسخگويي به انتظارات جامعه در سه زمينه اصلي فردي، سازماني و محيطي شناسايي و توسط شبكه مضامين ترسيم شد.