چارچوب‌هاي كلي تصميم‌گيري نخبگان سياسي زن براي ورود به عرصه نمايندگي در 10 دوره مجلس

مقوله تصميم‌گيري، همواره مورد علاقه پژوهشگران بوده است؛ چرا كه تصميم‌گيري آيينه تمام‌نماي توانايي‌ها و قابليت‌هاي يك مدير است. هدف پژوهش حاضر مطالعه چارچوب‌هاي تصميم‌گيري نخبگان سياسي زن براي ورود به عرصه نمايندگي در 10 دوره مجلس است. نمونه آماري اين پژوهش را بيست نفر از زنان نماينده 10 دوره مجلس شوراي اسلامي تشكيل مي‌دهند. روش‌شناسي مبتني‌بر تكنيك تحليل محتواي كمّي و كيفي و تكنيك مصاحبه نيمه‌ساخت‌يافته در جمع‌آوري داده‌ها و متون مصاحبه‌هاست. تحليل داده‌ها در محيط اكسل و با استفاده از نرم‌افزار ويزيو به شكل مدل و نمودارهاي مختلف انجام‌ شده است. يافته‌ها بيانگر آن است كه چارچوب تصميم‌گيري زنان نماينده بيشتر براساس پيشنهاد حزب و همچنين در چارچوب فرعي برنامه‌ريزي شده، مشورتي، در شرايط ريسك، با مبناي عقلايي و فرهنگي است. اكثر نخبگان چارچوب الگويي خاصي قبل از نمايندگي ندارند. مهمترين چارچوب تشويقي زنان نماينده با اثرپذيري از همسر است. چارچوب انگيزشي و هدف زنان نماينده بيشتر بر‌مبناي ارزشي تكليف و عمل در حدود شرع و در برابر همراهان و دشمنان است. نقش خانواده (پدر، برادر و همسر) به‌عنوان مهمترين چارچوب نهادي مؤثر بر ورود زنان به حوزه سياسي است. عوامل رواني مهمترين چارچوب علّي سختي تصميم براي نمايندگي است. در كل براساس مؤلفه‌هاي چارچوب‌بندي مهمترين عوامل مؤثر بر چارچوب تصميم‌گيري نخبگان سياسي زن براي ورود به عرصه نمايندگي برجسته‌سازي قدرت مردان از طريق رسانه‌ها، پيش‌زمينه‌سازي عوامل ساختاري و فرهنگي، ترجيحات، علايق و تجربيات فردي و رواني است. پژوهشگر در مجموع 8 مقوله اصلي، 42 مقوله فرعي اول، 83 مقوله فرعي دوم و 439 عبارت معنايي را شناسايي و به صورت نمودار ترسيم و تحليل‌ كرده است.