اثربخشي روان‌درمانگري نمايشي در كاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه در دانش‌آموزان ابتدايي مناطق زلزله‌زده شهرستان ثلاث باباجاني

اهداف: اين پژوهش با هدف تعيين و شناسايي تأثير روان درمانگري نمايشي بر كاهش ميزان علائم اختلال استرس پس از سانحه در دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدايي شهرستان زلزله‌زده ثلاث باباجاني انجام شد. مواد و روش ها: اين پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي بود كه با روش پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل انجام گرفت. جامعه آماري پژوهش حاضر، دانش‌آموزان دوره ابتدايي پسر داراي اختلال استرس پس از سانحه شهرستان ثلاث باباجاني بودند كه از ميان آن‌ها چهل نفر بر اساس معيارهاي اختلال استرس پس از سانحه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه مساوي آزمايش (بيست نفر) و كنترل (بيست نفر) به صورت تصادفي جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش مصاحبه تشخيصي اختلال استرس پس از سانحه بر اساس معيارهاي‌DSM5 و پرسش‌نامه اختلال استرس پس از سانحه بر اساس (PCL5) DSM5بود. جهت تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس يك‌راهه و كوواريانس چندمتغيره (MANCOVA) براي بررسي فرضيه‌هاي پژوهش استفاده شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان دادند كه روان‌درمانگري نمايشي (نمايش‌درماني) موجب كاهش ميزان علائم تنيدگي و استرس پس از سانحه PTSD)) با اندازه اثر 0/51 در كودكان با اختلال استرس پس از سانحه در سطح معناداري (0/001 P) مي‌شود. نتيجه گيري: روان‌درمانگري نمايشي (‌نمايش‌درماني) به مثابه يك روش درماني كمكي و اثربخش براي كاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه و كاهش مشكلات عصب روان‌شناختي كودكان است، با وجود اين تعميم ايـن تـأثير به پژوهش‌هاي بيشتري نياز دارد.