بررسي زبان‌پريشي در بيماران ايراني مبتلا به دمانس فرونتوتمپورال

اهداف: هدف از اين مطالعه، بررسي زبان‌پريشي در زيرگروه‌هاي مختلف دمانس فرونتوتمپورال و استفاده از آن در كمك به تشخيص دقيق‌تر اين بيماران بوده است. مواد و روش ها: اين مطالعه كاربردي روي بيست بيمار مبتلا به دمانس فرونتوتمپورال انجام شد كه به صورت تصادفي از بين بيماران مراجعه‌كننده به كلينيك حافظه بيمارستان رسول اكرم (ص) انتخاب شدند. اين بيماران سيزده مرد و هفت زن بودند كه بين 58 تا 78 سال (ميانگين 63 و انحراف از معيار 0.8) سن داشته‌اند. اين بيماران با كمك معاينه‌هاي باليني و تصوير‌برداري در يكي از سه گروه دمانس فرونتوتمپورال شامل، نوع‌رفتاري (پنج بيمار)، دمانس سمانتيك (چهار بيمار) و زبان‌پريشي غير‌روان پيش‌رونده (يازده بيمار) جاي گرفتند. براي بررسي زبان‌پريشي در هر يك از زيرگروه‌هاي بيماري، آزمون زبان‌پريشي فارسي وب ‌1 (PWAB1)، كه داراي شش بخش مجزا است، انجام گرفت و نتيجه آن به صورت كمّي، تحت عنوان نمره 8AQ گزارش شد. همچنين نتيجه هريك از بخش‌هاي زباني آزمون براي هريك از زير‌گروه‌ها گزارش شد. پس از ثبت نتايج و تكميل آزمون‌ها، داده‌ها با نرم‌افزار S‌PSS نسخه 22 و با آناليز راك تجزيه و تحليل شدند. سطح معنا‌داري AQ براي هريك از زير گروه‌هاي باليني به طور مجزا سنجيده شد. يافته ها: با توجه به معنادار بودن نمره كلي AQ و اجزاي آن در نوع زبان‌پريشي غيرروان پيش‌رونده نتيجه آزمون در اين بيماران به صورت اختلال در بخش رواني كلام بود، در حالي كه ساير توانايي‌هاي زباني در اين بيماران اُفت چنداني نداشت و قابليت‌هاي زباني اين افراد در همه حوزه‌ها به غير از حوزه رواني كلام حفظ شده بود. نتيجه گيري: بنابراين آزمون P-WAB-1 مي‌تواند در كلينيك، دركنار معيارهاي باليني و تصويربرداري، براي سنجش اجزاي زبان‌پريشي و تعيين اختلال رواني كلام در بيماران مبتلا به نوع زبان‌پريشي پيش‌رونده استفاده شود. اين بيماران پس از تشخيص براي اقدامات توان‌بخشي به گفتار‌درمان ارجاع داده مي‌شوند.