راهبردهاي تطابق سازنده در بيماران داراي ضايعه نخاعي: يك مطالعه پديده‌شناسي هرمنوتيك

اهداف: ضايعه نخاعي يكي از شايع‌ترين عوامل ناتواني‌هاي مزمن در جهان است. درك راهبردهاي‌ تطابق در اين مددجويان از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. اين مطالعه پديده‌شناسي با هدف درك راهبردهاي تطابق در مددجويان داراي ضايعه نخاعي انجام شد. مواد و روش ها: رويكرد پديده‌شناسي هرمنوتيك براي هدايت مطالعه استفاده شد. با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند، پانزده مشاركت‌كننده (چهار زن و يازده مرد) مبتلا به ضايعه نخاعي كه در شهر اردبيل زندگي مي‌كردند، وارد مطالعه شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از مصاحبه‌هاي فردي نيمه‌ساختار و عميق استفاده شد. زمان مصاحبه‌ها از 30 تا 100 دقيقه متغير بود. داده‌هاي صوتي بعد از جمع‌آوري به متن تبديل و با استفاده از تحليل مضمون ون‌مانن تجزيه و تحليل شد. يافته ها: تجارب مرتبط با راهبردهاي تطابق در مددجويان مبتلا به ضايعه نخاعي در شش مضمون اصلي خلاصه شد كه عبارت‌‌اند از: »درك علاج‌ناپذيري «، »ميل به استقلال «، »استمداد الهي «، »صبر داشتن و قانع بودن «، »زمان عامل تطابق « و »تشكيل خانواده «. نتيجه گيري: مددجويان داراي ضايعه نخاعي علاوه بر مكانيسم‌هاي سازگاري كلاسيك، سعي مي‌كنند با استفاده از راهبردهايي خود را با شرايط جديد وفق دهند. لازم است درمانگران باليني؛ به‌ويژه روان‌شناسان و روان‌پزشكان در طرح درماني خود، راهبردهاي تطابق بيماران داراي ضايعه نخاعي را تقويت كرده و از آن‌ها براي سازگاري سريع‌تر مددجويان خود استفاده كنند.