تاريخچه روان‌پزشكي فرهنگي معاصر در ايران

روان‌پزشكي فرهنگي يكي از گرايش‌هاي نسبتاً جديد روان‌پزشكي است كه امروزه به آن بسيار توجه شده است. در خلال يك‌ قرن اخير، روان‌پزشكان ايراني زيادي در معرفي ابعاد مختلف روان‌پزشكي فرهنگي از حيطه اپيدميولوژي تا مفهوم‌پردازي‌هاي فرهنگي بيماري‌هاي روان‌پزشكي گام برداشته‌اند. در اين مقاله سعي شده است كه با كمك روش مروري تشريحي و روايتي، كتاب‌هاي چاپ‌شده (كه به نحوي به ارتباط روان‌پزشكي و فرهنگ پرداخته‌اند)، مقالات، سايت‌ها، كنگره‌ها و همايش‌هاي مرتبط با كليدواژه‌هاي روان‌پزشكي فرهنگي، روان‌پزشكي ايراني، تاريخچه روان‌پزشكي، روان‌پزشكي بين فرهنگي، فرهنگ و بيماري‌هاي روان‌پزشكي، فرهنگ و سلامت روان، طب سنتي ايراني و روان‌پزشكي، روان‌پزشكي جامعه‌نگر، روان‌پزشكي اجتماعي، هنر ايراني و روان‌پزشكي، فرهنگ مردم و روان‌پزشكي، اسلام و روان‌پزشكي و نيز روان‌درماني مبتني بر فرهنگ بين سال‌هاي 1315 تا 1398 تحقيق و بررسي شوند و از اين طريق، به تاريخچه و مسير شكل‌گيري زيرساخت‌هاي روان‌پزشكي فرهنگي در ايران و تلاش‌هاي پيشكسوتان در اين حيطه بيشتر توجه شود. به نظر مي‌رسد معرفي اين تلاش‌ها، به‌ عنوان منابع آموزشي به رزيدنت‌ها و دانشجويان مي‌تواند براي تبيين و رشد بيشتر اين حيطه و درك عميق‌تر بيماري‌هاي روان‌پزشكي، كمك‌كننده باشد. اگرچه نقص در مستندسازي، تدوين و يكپارچه كردن اين خدمات همچنان وجود دارد كه نيازمند توجه ويژه محققين اين حيطه است.