اثر ريزساختار فيزيكي منافذ بر مقاومت فشاري و جذب آب در بتن‌هاي خودتراكم حاوي ميكروسيليس و متاكائولين

شناخت ريزساختار فيزيكي از جمله توزيع اندازه منافذ و نفوذپذيري بتن در مقابل آب به دليل اثر آن بر دوام بلند مدت، حائز اهميت است. هدف تحقيق حاضر بررسي اثر ريزساختار فيزيكي منافذ در بتن‌هاي خودتراكم حاوي متاكائولين و ميكروسيليس بر درصد جذب آب و جذب مويينه آب و مقاومت فشاري است. بتن‌‌هاي خودتراكم با مقدار مواد سيماني kg/m3450 و نسبت آب به سيمان 0.35، 0.45 و 0.55 طراحي شدند. تركيب‌هاي دوتايي و سه تايي سيمان، ميكروسيليس و متاكائولين براي اين تحقيق ساخته شد. به منظور بررسي تفاوت اثر متاكائولين و ميكروسيليس بر ريزساختار فيزيكي، مخلوط‌هاي حاوي متاكائولين و جايگزيني ميكروسيليس و متاكائولين با نسبت آب به سيمان 0.45 ساخته شد. مشخصات ريزساختار فيزيكي شامل اندازه ميانه منافذ، حجم منافذ بزرگ و كوچك مويينه در بتن‌هاي خودتراكم پوزولاني توسط آزمايش تخلخل‌سنجي جيوه‌اي اندازه گيري شد. آزمايش‌هاي مقاومت فشاري، جذب حجمي و مويينه آب بر روي نمونه‌هاي بتن خودتراكم انجام شد. نتايج نشان داد كه عامل موثر مهم بر مقاومت فشاري و نفوذ‌پذيري در برابر آب، اندازه ميانه منافذ و حجم منافذ بزرگ مويينه است. بتن حاوي 20 درصد متاكائولين و 8 درصد ميكروسيليس عليرغم داشتن بيشترين مقاومت فشاري 77 مگاپاسكال، كمترين تخلخل را نداشت. كمترين تخلخل با مقدار 8.6 درصد، متعلق به بتن خودتراكم حاوي ميكروسيليس و نسبت آب به سيمان 0.35 است.