تدوين و اعتباريابي بستۀ آموزش يادگيري خودراهبر و تعيين اثربخشي آن بر اشتياق تحصيلي و سرزندگي تحصيلي در دانشجويان

هدف اين پژوهش، تدوين و اعتباريابي بستۀ آموزشي يادگيري خودراهبر و تعيين اثربخشي آن بر اشتياق تحصيلي و سرزندگي تحصيلي دانشجويان بود. مطالعه حاضر بصورت تلفيقي (تركيبي) و در قالب يك طرح اكتشافي (ابتدا روش كيفي و سپس روش كمي است). به‌منظور شناسايي مؤلفه‌هاي خودراهبر در اين پژوهش از روش كيفي تحليل مضمون استفاده شده است. تحليل مضمون روشي براي شناخت تحليل و گزارش الگوهاي موجود در داده‌هاي كيفي است. روش كار در بخش كمي پژوهش به‌صورت شبه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون، پس‌آزمون با پيگيري 3 ماهه با گروه كنترل است. جامعۀ آماري پژوهش را همۀ دانشجويان پسر جديدالورود دانشگاه فرهنگيان شهيد باهنر اصفهان در سال تحصيلي 1396-1395 كه تعداد آنان 275 نفر در رشته‌هاي مختلف بود، تشكيل مي‌دهند كه از اين تعداد بر اساس فراخوان اعلام شده، 36 نفر دانشجو، داوطلب شركت در دوره آموزشي شدند و دانشجويان داوطلب، به روش تصادفي ساده در دو گروه 18 نفره آزمايش و كنترل گمارش گرديدند. ابزارهاي پژوهش شامل بستۀ آموزشي مبتني بر مؤلفه‌هاي يادگيري خودراهبر، پرسشنامۀ سرزندگي تحصيلي حسين‌چاري و دهقاني‌زاده (1391) و پرسشنامۀ اشتياق تحصيلي فردريكز و همكاران (2007) بود. به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيري استفاده شد و يافته‌ها نشان داد كه تفاوت ميانگين نمرات در همۀ متغيرهاي پژوهش شامل اشتياق تحصيلي و ابعاد آن و سرزندگي تحصيلي در دو گروه آزمايش و كنترل در مرحلۀ پس‌آزمون و پيگيري معني‌دار شده است (0.001 p lt;) ميزان تأثير بستۀ آموزشي بر افزايش اشتياق تحصيلي در مرحلۀ پس‌آزمون برابر با 54.5 درصد و در مرحلۀ پيگيري برابر با 44.4 درصد بود. همچنين ميزان تأثير اين بسته بر افزايش سرزندگي تحصيلي در مرحلۀ پس‌آزمون برابر با 48.3 درصد و در مرحلۀ پيگيري برابر با 33 درصد بود.