تأثير روش‌هاي آموزش مبتني بر بارشناختي و فناوري واقعيت‌افزوده بر يادگيري و يادداري دانش‌آموزان در درس رياضي

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير آموزش مبتني بر بارشناختي و فناوري واقعيت افزوده بر يادگيري و يادداري‌ دانش‌آموزان رشتۀ تجربي پايۀ دوازدهم متوسطه در درس رياضي 3 سال تحصيلي 98-97 است. روش پژوهش حاضر شبه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با سه گروه يك گروه كنترل و دو گروه آزمايش است. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان پايه دوازدهم رشته تجربي شهرستان گرگان به تعداد 726 دانش‌آموز است كه حجم نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي، از بين 22 دبيرستان شهرستان گرگان، به‌طور تصادفي دبيرستان مصطفي خميني انتخاب شد. سپس از بين رشته‌هاي پايه دوازدهم اين مدرسه، به‌طور تصادفي رشته تجربي انتخاب شد كه داراي 3 كلاس به تعداد 90 دانش‌آموز بود. از بين اين دانش‌آموزان، آنان كه داراي معدل بالاي 17 بوده و از نظر انضباطي در سطح مطلوبي قرار داشتند. 60 دانش‌آموز به‌عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون محقق ساخته 30 سؤالي با رعايت سطوح مختلف حيطۀ شناختي بلوم است كه ضريب تمييز و دشواري تك‌تك سؤالات بررسي و مطلوب گزارش شد. به‌منظور ارزيابي روايي‌محتوايي از دو ضريب نسبي روايي‌محتوا (CVR) و شاخص روايي محتوا (CVI) استفاده شد كه به ترتيب 0.60 و 0.86 به دست آمد نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه روش‌هاي آموزش مبتني بر بارشناختي و فناوري واقعيت افزوده تأثير مثبت و معناداري بر يادگيري و يادداري دانش‌آموزان دارند و روش‌ آموزش مبتني بر فناوري واقعيت افزوده نسبت به ساير روش‌هاي آموزش مبتني بر بارشناختي و روش سنتي تأثير بيشتري بر يادگيري و يادداري دانش‌آموزان دارد.