رابطه بين ارزيابي عملكرد و گرايش به كارآفريني سازماني در كاركنان منتخب معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي ايران

مقدمه: يكي از عوامل تأثيرگذار بر عملكرد كاركنان، سيستم ارزيابي عملكرد است و سازمان ها براي تحقق اهداف و عملكرد مؤثر، ملزم به لحاظ نمودن مؤلفه هاي گرايش به كارآفريني سازماني مي باشند. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بين ارزيابي عملكرد و گرايش به كارآفريني سازماني در كاركنان منتخب معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي ايران انجام شد. روش ها: مطالعه حاضر از نوع كاربردي بود كه با روش توصيفي تحليلي به‌صورت مقطعي در ستاد معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي ايران انجام شد. جامعه پژوهش شامل 102 نفر از كليه كاركنان داراي نمره ارزيابي عملكرد سال گذشته بودند. در اين پژوهش جهت ارزيابي عملكرد، از نمره ارزيابي عملكرد ساليانه كاركنان و جهت گرايش به كارآفريني سازماني از پرسشنامه استاندارد استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 تحليل شد.يافته ها: نتايج پژوهش حاكي از اين بود كه ميزان گرايش به كارآفريني سازماني در حد متوسط بوده است. بعد استقلال طلبي بيشترين و بعد رقابت تهاجمي كمترين ميانگين امتياز را داشته است. بين متغير عملكرد و متغيرهاي خطر پذيري، رقابت تهاجمي و نوآوري رابطه معنادار و منفي وجود داشت، اما بين متغير عملكرد با متغيرهاي پيشگامي و استقلال طلبي رابطه معناداري يافت نشد.نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد بين ارزيابي عملكرد و گرايش به كارآفريني سازماني رابطه منفي و معنادار وجود دارد. به نظر مي رسد اين ارتباط معكوس ناشي از نبود بسترهاي لازم جهت گرايش به كارآفريني سازماني و ابعاد گرايش به كارآفريني سازماني در محورها و شاخص هاي ارزيابي عملكرد كاركنان باشد.