عنوان مقاله :
دانش سنتي مرتبط با جنگل (بخش پنجم: نظام جنگل- دام)
پديد آورندگان :
زند بصيري، مهدي دانشگاه صنعتي خاتم‌الانبياء بهبهان - دانشكده منابع طبيعي - گروه جنگل‌داري، بهبهان، ايران , پورهاشمي، مهدي مؤسسه تحقيقات جنگلها و مراتع كشور - سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي، تهران، ايران
كليدواژه :
دانش سنتي , جنگل , نظام‌هاي جنگل- دام
چكيده فارسي :
مقدمه‌اي بر دانش آمايش سرزمين و جايگاه نظام‌هاي جنگل- دام در آن
آمايش سرزمين دانشي است كه براساس آن انسان‌ها طوري از زمين استفاده مي‌كنند كه ويژگي‌هاي طبيعي (بوم‌شناختي) زمين به آنها ديكته مي‌كند. سپس، اين ويژگي‌ها را با نيازهاي اجتماعي- اقتصادي خود سازگار مي‌كنند. به عبارت ديگر، در دانش آمايش سرزمين تركيبي از ويژگي‌هاي طبيعي و اجتماعي- اقتصادي براي بهره‌برداري از منابع مورد استفاده قرارمي‌گيرد. آمايش سرزمين تا تعيين تكليف براي نوع كاربري زمين پيش مي‌رود. به عبارت ديگر، اين دانش تعيين مي‌كند كه يك زمين مشخص با توجه به مجموع ويژگي‌هاي بوم‌شناختي و اجتماعي- اقتصادي براي چه نوع كاربري مناسب است. در تعيين اولويت كاربري يك زمين مشخص حدود 5 دهه است كه اصل استفاده چندجانبه مطرح شده است (مخدوم، 1393 به‌نقل از ميلر، 1366). بر اساس اصل استفاده چندجانبه، هنگامي كه كمبود عرضه و افزايش تقاضا براي چند كاربري مطرح مي‌شود، كاربري‌هايي كه با يكديگر سازگار هستند مي‌توانند با هم در يك تكه از سرزمين به اجرا درآيند. ارائه نظم زماني يا مكاني براي سازگاري كاربريها ميتواند تعيين‌كننده باشد مانند ارائه نظم زماني براي برداشت چوب در زمستان و استفاده از همان جنگل در تابستان براي گردشگري در طبيعت. يكي از كاربري‌هايي كه با اعمال مديريت و كنترل ميتواند در چارچوب اصل استفاده چندجانبه با كاربري جنگل سازگار شود، كاربري مرتع است (مخدوم، 1393)...
چكيده لاتين :
no abstract
عنوان نشريه :
طبيعت ايران
