بازنمايي تجربه زيسته والدين از چگونگي پاسخ‌دهي به سؤالات ديني فرزندان مقطع ابتدايي

هدف : هدف تحقيق حاضر شناسايي نحوه پاسخ گويي والدين به سوالات ديني كودكان است. روش : براي رسيدن به اين هدف از روش پديدارشناسي استفاده شد. جامعه آماري شامل كليه والدين داراي فرزند مقطع ابتدايي شهر بندرلنگه بود. تعداد نمونه 35 نفر از اين جامعه بود كه با روش هدفمند با توجه به حد اشباع نظري انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها نيز مصاحبه‌هاي نيمه سازمان‌يافته و عميق بود. مصاحبه ها ثبت شده، سپس به صورت كتبي پياده گشته و به روش هفت مرحله اي كلايزي مورد تجزيه و تحيل قرار گرفت. يافته ها : نتايج گوياي آن است كه 3 مضمون اصلي همراه با مضامين فرعي وجود دارد. سؤالات كودكان حول مسائلي چون سؤال در مورد خداوند، مرگ، جهان آخرت، پيامبر، دين اسلام، خلقت جهان، اعمال عبادي و بلاياي طبيعي است. بسياري از والدين روش‌هاي نادرستي چون پاسخ‌هاي نامناسب با رشد شناختي، رشد زبان و درك مفاهيم به كار مي برند. علاوه بر سطح نامناسب رشد شناختي، سركوب سؤالات، پاسخ‌هاي كليشه‌اي، پاسخ ندادن، موكول كردن پاسخ‌ها به بعد نيز مورد استفاده والدين قرار مي گيرد. تعدادي نيز روش‌هاي صحيح پاسخگويي به سؤالات ديني از قبيل استفاده از تمثيل، پاسخ دادن، استفاده از دانش ملموس كودك براي پاسخ‌دهي، استفاده از بازي، ارائه پاسخ‌هاي صحيح منطبق با متون ديني، دنبال كردن پاسخ‌هاي بهتر به كار مي برند. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش مبني بر فقدان آگاهي لازم در خصوص رشد شناختي و روش هاي آموزشي، در خصوص آگاهي بخشي به والدين در مورد چگونگي پاسخ به سؤالات كودكان متناسب با اصولي چون داريست سازي شناختي بايد توسط نهادهاي ذي‌ربط برنامه ريزي صورت گيرد.