بررسي و ارزيابي انواع الگوريتم هاي بهينه سازي در تركيب بهينه ترم هاي توابع كسري وابسته به زمين

استفاده از توابع كسري، در غياب اطلاعات افمريز مدار ماهواره و هندسه داخلي سنجنده، يكي از بهترين روش ها براي زمين مرجع سازي تصاوير ماهواره اي و استخراج اطلاعات مكاني از تصاوير ماهواره اي است. اما وابستگي اين مدل ها به تعداد زيادي نقاط كنترل زميني، مشكلات عددي موجود در حل آنها و مشكل انتخاب ترم‌هاي سازنده ساختار تابع كسري را مي‌توان از عمده‌ترين ضعف‌هاي اين روش برشمرد. استفاده از الگوريتم هاي بهينه سازي، يكي از راهكارهاي مناسب رفع اين ضعف ها است. به همين دليل از الگوريتم هاي بهينه سازي مختلف، براي كشف تركيب بهينه ترمهاي توابع كسري وابسته به زمين استفاده شده است. همچنين سازوكار هريك از اين الگوريتم ها با يكديگر متفاوت است، ميزان كارايي و خصوصيات مختلف اين الگوريتم ها در كشف تركيب بهينه ترم هاي توابع كسري وابسته به زمين متفاوت است. در اين تحقيق به بررسي توانايي هاي سه الگوريتم بهينه سازي ژنتيك، ژنتيك بهبود يافته و ازدحام ذرات بهبود يافته. اختلاف دقت كمتر از 0.4 پيكسل در نتايج هر يك از الگوريتم هاي بهينه سازي، 10 تا 12 برابر بودن سرعت الگوريتم ژنتيك بهبود يافته نسبت به دو الگوريتم ديگر، به ترتيب برتري 25/45 و 27 درصدي درجه آزادي الگوريتم بهينه سازي ازدحام ذرات بهبوديافته نسبت به الگوريتم ژنتيك بهبود يافته و ژنتيك و پراكندگي نسبتا يكسان نتايج هر يك از الگوريتمها در 10 بار اجراي برنامه، حاكي از آن است كه دقت هر سه الگوريتم بهينه سازي نسبتا يكسان، سرعت الگوريتم ژنتيك بهبود يافته بيشتر، تعداد نقاط كنترل مورد نياز الگوريتم ازدحام ذرات بهبوديافته كمتر از دو الگوريتم ديگر و قابليت اطمينان به نتايج هر يك از الگوريتم هاي بهينه سازي به منظور كشف تركيب بهينه ترمهاي توابع كسري وابسته به زمين، يكسان است.