كاربرد تنوع گونه اي گياهي در مديريت آفات چوبخوار

آفات چوبخوار از مخربترين و مهمترين آفات درختان و درختچه هاي مثمر و غيرمثمر در اكوسيستم هاي مختلف محسوب ميشوند. برخي اوقات خسارت آنها به حدي شديد است كه باعث از بين رفتن گونه هاي حساس و تغيير جدي و زوال اكوسيستم ميشود (فرآشياني، a 1383). اين مشكل در برخي از اكوسيستم هاي جنگل طبيعي و دست كاشت و فضاهاي سبز شهري بدون تنوع گونهاي (وجود تك گونهء درختي يا گونه هاي محدود درختي در اكوسيستم)، ديده ميشود. در برنامهء مديريت تلفيقي كنترل آفات گياهان دست كاشت، استفادهء از تنوع گونه اي (كاشت گونه هاي گياهي غير ميزبان آفت، در مركز آلودگي)، يكي از مهمترين و متداولترين روشها بوده است. تنوع گونهاي يعني گوناگوني گونه هاي جانوري يا گياهي بر روي كره زمين (Magurran, 2004). براي مديريت آفات چوبخوار از روش تنوع گونه اي يعني افزايش گونه هاي كاشت شده از يك گونه كه ميزبان آفت است به چند گونه جديد كه ميزبان آفت نيستند، استفاده ميشود.

no abstract