كليدواژه :
تحليل ساختار , بينامتنيت , نقاشي , نقاشي , باروك , ژرار ژنت
چكيده فارسي :
بر اساس نظريه ي بينامتنيت، هيچ متني به خودي خود و در انزوا شكل نمي گيرد و نمي توان آن را بدون ارتباط با متون ديگر، درك و دريافت نمود. در واقع بر اساس اين ديدگاه، تمام دانش ها به صورت زنجيروار وابسته به متون قبل از خود هستند. علاوه بر متون نوشتاري، نوعي ارتباط بينامتني در نقاشي و به ويژه در دوره ي كلاسيك وجود دارد كه در طول تاريخ هنر به تناوب در آثار بسياري از هنرمندان به گونه ايي واضح و صريح انجام شده است. در اين ميان، پس از تعريف بينامتنيت از ديدگاه دو نظريه پرداز مهم اين مكتب از جمله جوليا كريستوا و ژرار ژنت و سپس تقسيم بندي اين مفهوم در آثار آن ها، سعي مي شود روابط بينامتني را كه صرفا از همنشيني دو يا چند نقاشي در يك اثر واحد به وجود آمده است را مورد بررسي قرار دهيم. در همين راستا مسئله اصلي اين پژوهش، بررسي و تحليل انواع رابطه ي بينامتني است كه از حضور يك نقاشي در اثر ديگري از يك نقاش، به دست مي آيد؛ از اين رو سوال مهم اين تحقيق اين است آيا مي توان با بررسي چينش عناصر و اجزاي ساختار تصوير، دو گونه از روابط بينامتني را كه در اين نقاشي ها باعث ارتباط معنايي دو متن با يكديگر مي شود، تشخيص داد؟ در اين نوشتار، با توجه به نظريه ي ژرار ژنت و تقسيم بندي دو گونه ي مهم بينامتنيت توسط او و انطباق آن با ارجاعات مستقيم تصويري توسط نقاشان، به شيوه ايي توصيفي و سپس تحليلي، آثار برجسته ايي از نقاشي دوران باروك مورد ارزيابي قرار مي گيرد. درك اين نوع روابط بينامتني ، نه تنها در فرايند تحليل يك نقاشي، بلكه در روش و نحوه ي ارجاعات تصويري به آثار ديگران هم سودمند است.
چكيده لاتين :
According to the idea of intertextuality no text is formed by itself separated from other parts; no text is comprehensible without being related with other texts. Accordingly, all branches of science are interlinked to previously existent sciences. Similar to written texts, there is an intertextual relationship governing in painting in general and in classic paintings in particular. This intertextual relationship, during the course of art history, has been represented in certain artworks more vividly than in others. This study aimed to identify and analyze different kinds of intertextual relationship in paintings. On this basis, two paintings of Baroque era were analyzed based on general forms of intertextuality, that is explicit and implicit, posed by Gérard Genette, This study specifically aimed to discover whether it is possible, by analyzing the arrangement of elements and structural parts, to identify the two forms of intertextual relationship creating a semantic relationship between two texts leading to new interpretations. Accordingly, several outstanding Baroque paintings in which signs of one or more paintings are visible were grouped in terms of intertextuality quality by analyzing the structure of the paintings. In this regard, having adopted a deconstructivist approach to read a text, Ali Asghar Gharebaghi(2001) has analyzed one of the paintings of Johannes Vermeer in his article Genealogy of Postmodernism and by raising certain questions, has studied a kind of intertextual discourse between Vermeer’s work and the painting shown in the original work yielding a wider range of interpretations. Again, in Intertextuality in Painting by Wendy Steiner (1985) and in Influence and Intertextuality by Adem Genç (2016), pictorial similarities among the paintings of various perspectives have been examined. Notwithstanding, what has been particularly studied in this research is appreciation of relationship between two pictorial texts in terms of content and intertextuality based on their visual structure. As such, the approach adopted is not only helpful in the analysis process of a painting, but also in how to make references to other visual works.
