حمله به تأسيسات حاوي نيروهاي خطرناك به‌عنوان اقدام تلافي‌جويانه در حقوق بين‌الملل بشردوستانه

حفاظت از تأسيسات حاوي نيروهاي خطرناك در مخاصمات مسلحانه در برابر اقدامات تلافي‌جويانه از جمله چالش‌هاي دهه‌هاي اخير محسوب مي‌شود. از آنجا كه تخريب كلي يا جزئي اين تأسيسات مي‌تواند موجب رها شدن نيروهاي خطرناك و ورود لطمات جبران‌ناپذير به جمعيت غيرنظامي و اموال غيرنظاميان شود، لزوم ايجاد قواعد مقرراتي و عرفي بين‌المللي به‌منظور حمايت از تأسيسات مذكور در برابر اقدامات تلافي‌جويانه ضروري به‌نظر مي‌رسد. بند 4 مادۀ 56 پروتكل اول الحاقي1977 به كنوانسيون‌هاي 1949 ژنو و قواعد 8. 6 و 9. 1006 مجموعه قواعد كاربردي حقوق مخاصمات مسلحانۀ 1999 صليب سرخ، بدون هيچ شرطي اتخاذ اقدامات تلافي‌جويانه عليه كارگاه‌ها و تأسيسات حاوي نيروهاي خطرناك را منع كرده‌اند، ولي كماكان در مخاصمات مسلحانه شاهد اين اقدامات هستيم. مادۀ «ج» (3) 85 پروتكل اول الحاقي حمله به كارگاه‌ها و تأسيسات حاوي نيروهاي خطرناك را در شرايطي به‌عنوان نقض جدي محكوم و در حكم جنايت جنگي تلقي كرده است. در اين نوشتار سعي شده است حمله به تأسيسات حاوي نيروهاي خطرناك در قالب نهاد اقدامات تلافي‌جويانه تحليل و ارزيابي شود.