بررسي تاثيرجنس آبخوان و افت تراز آب زيرزميني در ميزان فرونشست با استفاده از تكنيك تداخل سنجي راداري و داده هاي صحرايي (مطالعه موردي:حوزه آبخوان تهران-كرج-شهريار)

در دهه اخير، پديده فرونشست در بخش وسيعي از دشت‌هاي ايران به علت خشكسالي اقليمي و متعاقب آن برداشت بي‌رويه از آب‌هاي زيرزميني اتفاق افتاده است. اين امر سبب بروز خسارت‌هاي زيست محيطي، اقتصادي و اجتماعي فراواني شده است. اين تحقيق به بررسي تاثير ضخامت لايه‌هاي ريزدانه و افت تراز آب‌زيرزميني بر روي فرونشست آبخوان تهران كرج شهريار مي‌پردازد. در گام اول نقشه هاي ضخامت لايه هاي ريزدانه، تغييرات تراز آب‌زيرزميني، تراز سنگ بستر ، نفوذپذيري و ضرايب هيدروديناميكي(ضريب ذخيره و قابليت انتقال) در محيط GIS آماده شد. سپس نقشه ميزان و محدوده مكاني فرونشست با استفاده از روش تداخل سنجي تفاضلي و تصاوير ماهواره اي ENVISAT ASAR در بازه زماني 2004 تا 2009 تهيه شد. يافته هاي اين تحقيق حداكثر ميزان فرونشست با حدود 17 سانتي متر در قسمت مركزي آبخوان و كاهش تراز آب زيرزميني به طور متوسط 0/42 متر در هر سال را نشان مي دهد. مقايسه نقشه فرونشست با نقشه تغييرات آب زيرزميني نشان مي دهد كه ميزان فرونشست در نواحي شمال دشت كه داراي بيشترين كاهش سطح آب مي باشد كم مي باشد در مقابل حداكثر نشست در نواحي مركزي كه كاهش 5 تا 10 متري سطح آب زيرزميني را نشان مي دهد رخ داده است. براي تفسير اين نتايج از نقشه هاي ضخامت لايه ريزدانه ، نفوذپذيري، ضرايب هيدروديناميكي و تراز سنگ بستر استفاده شد.دلايل زياد بودن نشست در مركز دشت به علت ضخامت زياد لايه هاي ريزدانه است كه باعث وقوع نشست در اثر تحكيم اين لايه ها شده است.