بررسي تأثير چابكي رهبري منابع انساني بر كاهش پديده كاركنان نامرئي با ميانجي گري تسهيم دانش

امروزه اغلب سازمان ها با يكي از معضلات منابع انساني تحت عنوان پديده كاركنان نامرئي مواجه هستند كه پيامدهاي مهمي براي كاركنان و سازمان ها در پي داشته و نقش مهمي در عملكرد سازماني ايفا مي كند. هدف اصلي اين پژوهش بررسي تأثير چابكي رهبري منابع انساني بر كاهش پديده كاركنان نامرئي با نقش تعديل گر تسهيم دانش مي باشد. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي بوده و به روش توصيفي و پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري شامل كاركنان سازمان هاي دولتي شهرستان سقز مي باشد كه با شيوه نمونه گيري تصادفي طبقه اي 285 نفر از آنان انتخاب شدند. اطلاعات لازم از طريق پرسشنامه هاي استاندارد جمع آوري و با استفاده از نرم افزارهاي اس پي اس اس و ليزرل و با استفاده از روش معادلات ساختاري تجزيه و تحليل شد. يافته ها نشان داد كه رابطه ي معناداري بين چابكي رهبري منابع انساني و كاهش پديده كاركنان نامرئي با نقش تعديلگر تسهيم دانش وجود دارد. همچنين رابطه ي معناداري بين مؤلفه هاي چابكي رهبري منابع انساني با كاهش پديده كاركنان نامرئي وجود دارد. بنابراين با تقويت چابكي رهبري منابع انساني از طريق مشاركت افراد، ترغيب افراد براي مطرح كردن نظرات، ايجاد گروه هاي كاري منسجم، تفويض اختيار و همچنين با تسهيم دانش مي توان پديده كاركنان نامرئي را كاهش داد.