تأثير برنامه توان بخشي عصب - روانشناختي بر حافظه فعال و بازداري پاسخ دانش‌آموزان با ناتواني يادگيري نوشتن

زمينه: دانش آموزان با ناتواني نوشتن داراي نواقصي در حافظه فعال و توجه و بازداري پاسخ هستند، ولي به درمان نواقص اين كودكان توجه چنداني نشده است. هدف: اين پژوهش با هدف بررسي تأثير برنامه توان بخشي عصب روانشناختي بر حافظه فعال و بازداري پاسخ دانش آموزان با ناتواني يادگيري نوشتن انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان پسر پايه هاي سوم و چهارم مدارس منطقه 16 شهر تهران در سال تحصيلي 98-1397 بودند كه از ميان آنها تعداد 26 نفر به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي و با توجه به ملاك هاي ورود و خروج به مطالعه، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (13 نفر) و گروه گواه (13 نفر) گمارش شدند. گروه آزمايش طي 2 ماه، هر هفته 3 جلسه 30 تا 45 دقيقه‌اي، به صورت انفرادي در برنامه مداخله‌اي ساند اسمارت (2007) شركت كردند؛ گروه گواه در ليست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع آوري اطلاعات از آزمون هوش كودكان (وكسلر، 1991)، آزمون اختلال نوشتن (فلاح چاي، 1374)، آزمون حافظه فعال براي كودكان (حاف بك) (پيكرينگ و گدركول، 2001) و آزمون بررسي يكپارچگي عملكرد ديداري شنيداري (سندفورد و ترنر، 1994)، استفاده شد. جهت تحليل داده ها از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيري (مانكوا)، استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از تحليل داده هاي پژوهش نشان داد كه با كنترل اثر پيش آزمون، بين ميانگين نمرات پس آزمون آزمودني هاي گروه هاي آزمايش و گواه در متغيرهاي حافظه فعال و بازداري پاسخ، تفاوت معناداري وجود داشت (0/001 p). نتيجه گيري: در مجموع، مي توان گفت كه برنامه توان بخشي عصب روانشناختي بر افزايش حافظه فعال و بازداري پاسخ دانش آموزان با ناتواني يادگيري نوشتن مؤثر بود.