رابطه هوش هيجاني با نشاط ذهني: نقش واسطه‌اي خوددلسوزي

زمينه: نشاط ذهني به صورت داشتن انرژي بدني و ذهني تعريف مي‌شود. افراد با هوش هيجاني بالاتر، داراي شادي، سرزندگي و كارآمدي بيشتري هستند. اما سؤال اصلي پژوهش حاضر اين است كه آيا خوددلسوزي در اين رابطه نقش واسطه‌اي ايفا مي‌كند؟ هدف: هدف اين پژوهش، بررسي رابطه‌ هوش هيجاني با نشاط ذهني با واسطه‌گري خوددلسوزي در ميان دانشجويان كارشناسي دانشگاه شيراز بود. روش: اين پژوهش از نوع مطالعات همبستگي بود. از جامعه آماري دانشجويان كارشناسي دانشگاه شيراز در سال تحصيلي 981397 تعداد 298 نفر (149 زن و 149 مرد) با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب گرديدند و سه پرسشنامه نشاط ذهني حالتي (ريان و فردريك، 1997)، خوددلسوزي (نف، 2003) و هوش هيجاني (پترايدز و فارنهام، 2001) را تكميل كردند.. تحليل داده‌ها با روش مدل‌يابي معادلات ساختاري انجام گرفت. يافته‌ها: مدل پژوهش برازش مناسبي با داده‌ها داشت و هوش هيجاني اثر مستقيم بر خوددلسوزي (0/05 p˂، 0/41 = beta) و همچنين نشاط ذهني (0/01 p˂، 0/29 = beta) دانشجويان داشت. اثر غيرمستقيم هوش هيجاني بر نشاط ذهني دانشجويان با واسطه‌گري خوددلسوزي نيز معني‌دار بود (01/0 p˂، 21/0 = beta). بدين ترتيب مي‌توان گفت كه هوش هيجاني مي‌تواند هم به طور مستقيم و هم به طور غيرمستقيم و از طريق خوددلسوزي بر نشاط ذهني دانشجويان تأثير بگذارد. نتيجه گيري: بر اساس يافته‌هاي به‌دست آمده مي‌توان نتيجه گرفت كه با تقويت هوش هيجاني مي‌توان موجبات ارتقاي خوددلسوزي دانشجويان و در نتيجه نشاط ذهني آنها را فراهم آورد.