اثربخشي آموزش فلسفه براي كودكان بر هنجارگريزي و درگيري تحصيلي دانش آموزان پسر پايه ششم ابتدايي شهر بروجن

زمينه: برنامۀ آموزش فلسفه، طيف وسيعي از توانش ها و توانايي هاي فردي و اجتماعي را در دانش آموزان بهبود مي بخشد، اما در بررسي اثربخشي آموزش اين نوع برنامه بر هنجارگريزي و درگيري تحصيلي دانش آموزان شكاف تحقيقاتي وجود دارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش فلسفه براي كودكان بر هنجارگريزي تحصيلي و درگيري تحصيلي دانش آموزان پايۀ ششم ابتدايي شهر بروجن انجام شد. روش: مطالعۀ حاضر شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود، كه از ميان دانش آموزان پسر پايۀ ششم ابتدايي شهر بروجن در سال تحصيلي 1398، 40 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي انتخاب شدند و با گمارش تصادفي در گروه هاي آزمايش و گواه قرار گرفتند. مداخلۀ آموزش فلسفه براي كودكان ( كم، 1385) در 10 جلسۀ 60 دقيقه اي براي گروه آزمايش اجرا شد. ابزارهاي پژوهش، شامل پرسشنامۀ هنجارگريزي تحصيلي (كلارك، ليكر، گيل و گوين، 2015) و پرسشنامۀ درگيري تحصيلي (ريو، 2013) بود. تحليل داده‌ها با روش تحليل كوواريانس چندمتغيري انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد آموزش فلسفه براي كودكان به طور معناداري منجر به كاهش هنجارگريزي و افزايش درگيري تحصيلي دانش آموزان پايۀ ششم ابتدايي شهر بروجن شده است (0/001 p). نتيجه گيري: براساس يافته هاي پژوهش حاضر آموزش فلسفه براي كودكان مي تواند به منظور كاهش رفتارهاي هنجارگريزي و افزايش درگيري تحصيلي در محيط هاي آموزشي مورداستفاده قرار گيرد.