نقش ميانجي پذيرش خويشتن در رابطه ويژگي‌هاي شخصيتي و نيازهاي گلاسر با كيفيت رابطه زناشويي

زمينه: مطالعات متعددي به بررسي كيفيت رابطه زناشويي و ويژگي‌هاي ‌شخصيتي، نيازهاي گلاسر و پذيرش خويشتن پرداخته اند. اما پژوهش پيرامون نقش ميانجي پذيرش خويشتن در رابطه ويژگي‌هاي ‌شخصيتي و نيازهاي گلاسر با كيفيت رابطه زناشويي مغفول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين نقش ميانجي پذيرش خويشتن در رابطه ويژگي‌هاي شخصيتي و نيازهاي گلاسر با كيفيت رابطه زناشويي در بين زوج‌هاي شهر اصفهان بود. روش: اين پژوهش از نوع همبستگي با استفاده از مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل زوج‌هاي 20 تا 50 ساله شهر اصفهان در سال 1396 بودند كه حداقل دو سال از ازدواج آنها گذشته بود. نمونه آماري شامل 280 زوج بود كه به صورت در دسترس از مناطق مختلف شهري انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه پنج عامل شخصيت نئو (كاستا و مك‌كري، 1992)، پرسشنامه كيفيت ابعاد رابطه (فليچر، سيمپسون و توماس، 2000)، پرسشنامه نيازهاي اساسي (صاحبي، 1380) و پرسشنامه پذيرش خويشتن (چمبرلين و هاگا، 2001). داده‌هاي گردآوري شده با استفاده از آزمون‌هاي مدل ساختاري و تحليل مسير با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 و AMOS نسخه 24 تحليل شد. يافته‌ها: نتايج همبستگي پيرسون نشان داد كه ويژگي‌هاي شخصيتي (توافق‌پذيري، تجربه‌گرايي و وجدان‌گرايي) و نيازهاي گلاسر (‌عشق و تعلق خاطر) با كيفيت رابطه زناشويي رابطه مثبت و معنادار و ويژگي‌هاي شخصيتي (روان رنجوري) و نيازهاي گلاسر (قدرت و تفريح) رابطه منفي و معنادار دارند )0/05 (p. نتايج ارزيابي شاخص‌هاي برازش نشان داد كه مدل نهايي پژوهش به صورت قابل قبولي با داده‌هاي ‌جمع‌آوري شده برازش دارد و مدل مفهومي پژوهش تأييد مي‌شود (0/05 (p. متغيرهاي مذكور پس از تحليل عامل تأييدي وارد مدل سازي معادلات ساختاري شدند و ساير متغيرها از مدل حذف شدند. نتايج تحليل معادلات ساختاري نشان داد كه ويژگي‌هاي شخصيتي و نيازهاي گلاسر به واسطه پذيرش خويشتن بر كيفيت رابطه زناشويي تأثير معناداري دارند. نتيجه گيري: نتايج نيز بيانگر اين بود كه پذيرش خويشتن نقش واسطه معنادار اثرات متغيرهاي ويژگي‌هاي شخصيت و نيازهاي گلاسر بركيفيت رابطه زناشويي است.