بررسي تأثير تحريك الكتريكي فراقشري مغز بر بهبود عملكرد شناختي و هيجاني بزرگسالان داراي اختلال كمبود توجه / بيش فعالي

زمينه: اختلال كمبود توجه / بيش فعالي يك اختلال عصبي تحولي مربوط به دوران كودكي است كه مي تواند تا دوران بزرگسالي نيز ادامه يابد؛ اما اكثر پژوهش ها به بررسي انواع درمان ها در دوره كودكي پرداخته اند و اهميت اين اختلال در بزرگسالي ناديده گرفته شده است. هدف: اين پژوهش با هدف بررسي تحريك الكتريكي فراقشري مغز بر بهبود علائم هيجاني و شناختي بزرگسالان مبتلا به اختلال ADHD انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع آزمايشي همراه با پيش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماري شامل تمامي افراد مبتلا به اختلال ADHD در شهر اصفهان بودند كه به يكي از مراكز بزرگ مجهز به درمان هاي نوروتراپي مراجعه نموده بودند (120 نفر). نمونه شامل 40 نفر از اين افراد بودند (2 گروه 20 نفري). جلسات مداخله شامل 15 جلسه با پروتكل درماني تحريك نقاط جلويي سر شامل F3 و F4 بود. ابزارهاي مورد استفاده شامل مقياس خود گزارش دهي اختلال كمبود توجه / بيش فعالي بزرگسالان (2003)، آزمون استروپ (1935)، آزمون دسته بندي كارت هاي ويسكانسين (1984)، آزمون برج لندن (1982)، آزمون عملكرد مداوم (1956)، مقياس مشكلات در تنظيم هيجان (2004) و آزمون تكانشگري آيزنك (1977) بودند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۱ و روش تحليل كوواريانس تجزيه ‌و‌ تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد كه تحريك الكتريكي فراقشري مغز به طور معناداري بر اكثر مؤلفه هاي بررسي شده در اين پژوهش مؤثر بود (0/005 p). تنها در ميانگين مؤلفه فزون كنشي پس از دريافت تحريك الكتريكي فراقشري مغزي بين دو گروه تفاوت معناداري ملاحظه نشد. نتيجه گيري: مي توان نتيجه گرفت كه تحريك الكتريكي فراقشري مغزي مي تواند به عنوان درمان واحد و يا در كنار درمان هاي روانشناختي ديگر براي درمان اختلال ADHD مورد استفاده قرار گيرد.