اثربخشي گروه درماني روان نمايشگري شناختي رفتاري (CBPGT) بر كاهش مشكلات بين فردي و دشواري تنظيم هيجان زنان مطلقه

زمينه: مطالعات نشان داده اند كه گروه درماني روان نمايشگري شناختي رفتاري بر بهبود مشكلات هيجاني و ارتباطي مؤثرند، اما پژوهشي كه به تأثير آن بر مشكلات بين فردي و دشواري تنظيم هيجان در زنان مطلقه پرداخته باشد، مغفول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي گروه درماني روان نمايشگري شناختي رفتاري بر كاهش مشكلات بين فردي و دشواري تنظيم هيجان در زنان مطلقه بود. روش: اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماري، تمام زنان مطلقه اي كه در سال 1397 به مراكز مشاوره خصوصي تحت نظارت بهزيستي شهر مشهد (84 مركز) مراجعه كرده بودند را شامل مي شد. تعداد 24 نفر به شيوه نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش، پرسشنامه هاي مشكلات بين فردي (IIP60) و دشواري تنظيم هيجان (DERS) بود. گروه آزمايش، گروه درماني روان نمايشگري شناختي رفتاري (تردول، 2016) را در 16 جلسه 120 دقيقه اي دريافت كردند. تحليل داده ها با بهره گيري از تحليل كواريانس چندمتغيره، تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بنفروني توسط نرم افزار SPSS20 انجام شد. يافته ها: گروه درماني روان نمايشگري شناختي رفتاري بر كاهش مشكلات بين فردي و دشواري تنظيم هيجان در زنان مطلقه تأثير معنادار داشت ( p 0/05). اين نتيجه در مرحله پيگيري هم پايدار بود. نتيجه گيري: گروه درماني روان نمايشگري شناختي رفتاري مي تواند مشكلات بين فردي و دشواري تنظيم هيجان در زنان مطلقه را كاهش دهد.