آسيب‌شناسي تعيين شرايط داوطلبان نمايندگي مجلس در پرتو قانون اساسي و سياست‌هاي كلي انتخابات

نمايندگي مجلس، امري خطير و نيازمند متخصصان و كارشناساني باتجربه است و ازاين‌رو وضع شرايطي براي داوطلبان ضروري است. مسئله اصلي پژوهش حاضر اين است كه چه راهكارهايي براي ارتقاي شايسته‌گزيني نمايندگان مجلس در حوزه تعيين شرايط داوطلبان انتخابات، مبتني بر قانون اساسي و سياست‌هاي كلي انتخابات وجود دارد. حقوقدانان در خصوص موضع قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران در تعيين شرايط داوطلبان نمايندگي مجلس اختلاف‌نظر دارند؛ برخي معتقدند براساس اصل 62 تعيين شرايط متناسب با مقتضيات زمان به قانون‌گذار عادي واگذار شده و در مقابل عده‌اي معتقدند كه قانون اساسي در كنار اعطاي اختيار تعيين شرايط به قانون‌گذار عادي برخي شرايط اساسي را به‌نحو ضمني تعيين كرده است. اين پژوهش با اختيار نظر دوم و با روش توصيفي و تحليلي به ارزيابي شرايط كنوني داوطلبان انتخابات مجلس هم از حيث تعيين و هم از حيث نحوه احراز آن‌ها پرداخته و با تأكيد بر مباني اين مسئله در قانون اساسي و سياست‌هاي كلي انتخابات، راهكارهايي را براي ارتقاي اين شرايط ارائه كرده است. رفع ابهام از شرايط كيفي با استفاده از روش‌هاي مبتني بر مباني مانند تعريف و احصاي مصاديق سلبي و همچنين اصلاح و تكميل برخي شرايط عيني نظير افزودن تابعيت مضاعف ارادي يا محكوميت در خصوص تمامي جرائم اقتصادي و اخلاقي به موارد محروميت از انتخاب شدن از اهم پيشنهاد‌هاي پژوهش حاضر است.