قدرت بازدارندگي رسانه‌اي تلويزيون و كاربست دفاعي آن؛ با تأكيد بر توانمندسازي فردي

اهميت رسانه تلويزيون در جمهوري اسلامي ايران تا بدانجاست كه امام خميني(ره)، صداوسيما را يك دستگاه عظيم آموزشي و تربيتي و به‌منزله يك «دانشگاه عمومي» مي‌دانند كه در سطح كشور گسترده است. مقام معظم رهبري نيز در توضيح دانشگاه‌بودن آن، صداوسيما را مدرسه اي عمومي براي همه اقشار در سراسر كشور مي‌دانند كه در آن پيام ها، پايه ها، مفاهيم و درس هاي اسلام ناب، انقلابي و واقعي تدريس مي شود. هدف اين مقاله درراستاي راهبرد بازدارندگي رسانه اي، طراحي مدلي به‌منظور نهادينه‌سازي برنامه هاي توانمندسازي افراد از مجراي تلويزيون است. روش تحقيق مورداستفاده، آميخته اكتشافي و با استفاده از راهبرد گونه شناسي است. جامعه آماري اين پژوهش را صاحب نظران اين حوزه تشكيل داده اند. در بخش كيفي، نمونه آماري با استفاده از روش نمونه گيري نظري 13 نفر و در بخش كمّي 385 نفر به شيوه نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شد. ابزار جمع‌آوري داده ها مصاحبه نيمه ساختاريافته فردي و پرسشنامه محقق‌ساخته است. تحليل داده ها براساس مدل‌سازي معادلات ساختاري و با استفاده از نرم‌افزار SmartPLS انجام شده است. نتايج پژوهش نشان داد كه عوامل محيطي، انساني، تلويزيون، برنامه ريزي و ويژگي هاي مخاطب مي توانند متغير توانمندسازي فردي را پيش بيني كنند. آزمون مدل نيز نشان مي دهد، مدل پيشنهادي 62.7 درصد از تغييرات مربوط به توانمندسازي فردي را تبيين مي كند. براساس نتايج نهايي پژوهش، تلويزيون جمهوري اسلامي ايران بر توانمندسازي فردي اثر مستقيم دارد.