بررسي تغييرات برخي متغيرهاي اقليمي تحت شرايط اقليم آتي در يك منطقۀ نيمه‌خشك

تغيير اقليم و پيامدهاي ناشي از آن، بزرگ‌ترين معضل قرن بيست‌ويكم به‌خصوص در مناطق خشك و نيمه‌خشك است كه همواره با چالش كم‌آبي و گرماي شديد روبه‌رو هستند. بر اين اساس مشخصۀ وقوع پديدۀ تغيير اقليم، كاهش بارش‌ها، افزايش درجه‌حرارت و افزايش وقوع پيامدهاي حدي اقليمي در آينده است كه با توجه به ويژگي‌هاي جوامع و محدوديت‌ها مي‌تواند پيامدهاي زيان‌باري به همراه داشته باشد و وقوع چنين امري مشكلي اساسي خواهد بود. در تحقيق حاضر به‌منظور برآورد داده‌هاي دما و بارش دوره‌هاي آتي ايستگاه سينوپتيك كرمانشاه، از مدل گردش عمومي جو CanESM2 تحت سه سناريوي RCP2.6،RCP4.5 و RCP8.5 و مدل SDSM براي ريزمقياس‌نمايي داده‌هاي خروجي استفاده شد. ارزيابي عملكرد مدل در پيش‌بيني متغيرهاي اقليمي بر اساس شاخص‌هاي ارزيابي در دورۀ 1961ـ۲۰۰۵ نشان‌دهندۀ عملكرد ضعيف تا بالاي مدل در برآورد متغير بارش (0.39= R2، 4.73،RMSE= 0.23Ns=) و عملكرد قابل قبول مدل در برآورد متغير دما (0.98R2=، 2.42RMSE=، 0.93Ns=) مي‌باشد. بر اساس نتايج حاصل از اين پژوهش، بارش در دورۀ ۲۰۲۰ـ۲۰۴۹ نسبت به دورۀ مشاهداتي 1961ـ۲۰۰۵ تحت سناريوي RCP4.5 افزايش و تحت دو سناريوي RCP2.6و RCP8.5 داراي يك روند كاهشي مي‌باشد. بارش در دورۀ ۲۰۵۰ـ۲۰۶۹ نسبت به دورۀ مشاهداتي تحت سناريوي RCP2.6 كاهش و تحت دو سناريوي RCP4.5 و RCP8.5 افزايش داشته است. همچنين در دورۀ ۲۰۷۰ـ۲۰۹۹ نسبت به دورۀ مشاهداتي و دورۀ ۲۰۵۰ـ۲۰۶۹ داراي يك روند كاهشي است. همين طور نتايج نشان داد كه درجه‌حرارت در ايستگاه مورد مطالعه در دوره‌هاي ۲۰۲۰ـ۲۰۴۹، ۲۰۵۰ـ۲۰۶۹ و ۲۰۷۰ـ۲۰۹۹ به‌ترتيب با مقادير ميانگين 0.7، 1.5 و 3.3 سانتي‌گراد نسبت به دورۀ پايه 1961ـ۲۰۰۵ تحت سناريوهاي مورد بررسي يك روند افزايشي را پيش رو خواهد داشت.