ارزيابي كاربرد فيتوهورمون‌هاي رشدي و غلظت‌هاي مختلف دودآب بر ويژگي‌هاي رشدي و عملكرد بيولوژيك گياهان دارويي بادرنجبويه و ريحان

كشاورزان به طور سنتي از آتش و دود در بخش‌هاي مختلفي از كشاورزي استفاده مي‌كنند. مطالعات متعددي نشان مي‌دهد كه تركيبات بيواكتيو دود به عنوان خانواده جديد تنظيم كننده‌هاي رشد گياهي شناخته مي‌شوند. به منظور ارزيابي پتانسيل دودآب به عنوان يك فيتوهورمون بر ويژگي‌هاي رشدي و عملكرد بيولوژيك گياهان دارويي ريحان و بادرنجبويه آزمايشي بصورت اسپليت پلات در زمان در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصافي با سه تكرار طي سال 1396 در گلخانه تحقيقاتي دانشگاه رازي اجرا شد. در اين آزمايش هشت سطح محلول‌پاشي (شامل شاهد، غلظت‌هاي 1:5000، 1:1000، 1:500 و 1:100 دودآب (v/v) به همراه سايتوكينين، اكسين و جيبرليك اسيد هر يك با غلظت 50 ميكرومولار) در پلات‌هاي اصلي و دو چين برداشت در پلات‌هاي فرعي قرار گرفت. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه بيشترين ارتفاع تاج پوشش در گياه ريحان و بادرنجبويه به ترتيب از تيمارهاي جيبرليك اسيد و دودآب 1:500 (v/v) و بيشترين شاخص سطح برگ در هر دو گياه از تيمار سايتوكينين حاصل شد. در نهايت بيشترين عملكرد زيست‌توده در گياه ريحان و بادرنجبويه (به ترتيب 480.86 و 431.32 گرم در متر مربع) از غلظت 1:100 (v/v) دودآب حاصل شد كه نسبت به شاهد به ترتيب 52 و 39 درصد افزايش داشته است. در اين مطالعه كاربرد غلظت‌هاي بالاي دودآب (1:100 و 1:500 (v/v)) مشابه با فيتوهورمون‌ها خصوصا سايتوكينين موجب بهبود ويژگي‌هاي رشدي و عملكرد بيولوژيك گياهان شد.