بررسي اثر تعداد دفعات محلول‌دهي و محلول‌پاشي با سولفات پتاسيم بر برخي صفات رويشي، زايشي، فيزيولوژيكي و عناصر معدني در گياه توت فرنگي رقم پاروس در كشت بدون خاك

در كشت بدون خاك عدم مديريت صحيح محلول‌دهي به دليل محدود بودن حجم ريشه و ظرفيت نگهداري كم آب بستر باعث ايجاد تنش در گياه مي‌شود. در اين پژوهش مديريت محلول‌دهي و محلول‌پاشي با سولفات پتاسيم در كشت بدون خاك بر توت‌فرنگي رقم پاروس مورد بررسي قرار گرفت. به‌اين منظور آزمايشي به‌صورت فاكتوريل با دو فاكتور شامل تعداد دفعات محلول‌دهي در شبانه‌روز در سه سطح يك، چهار و 10 بار در روز و محلول‌پاشي با سولفات پتاسيم در سه سطح بدون محلول‌پاشي (شاهد)، محلول‌پاشي يك و دو گرم بر ليتر در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار در دانشگاه ولي عصر (عج) رفسنجان انجام گرفت. نتايج نشان داد كه‌ افزايش تعداد دفعات محلول‌دهي تا چهار بار در روز موجب افزايش معني‌دار وزن خشك اندام هوايي و ريشه، تعداد ميوه، ميزان كلروفيل a، b، و كل، محتواي آب نسبي برگ و ميزان كلسيم و منيزيم برگ گرديد. بيشترين سطح برگ، وزن ميوه، تعداد گل‌آذين و پتاسيم و آهن برگ و ريشه در محلول‌دهي ده بار در روز به دست آمد. محلول‌پاشي سولفات پتاسيم يك گرم بر ليتر بيشترين تاثير را بر سطح برگ، وزن خشك اندام هوايي و ريشه و وزن ميوه داشت. كاربرد دو گرم بر ليتر سولفات پتاسيم سبب افزايش شاخص سبزينگي در مقايسه با گياهان محلول‌پاشي نشده در تمام شرايط محلول‌دهي گرديد. بيشترين ميزان كربوهيدرات‌هاي محلول برگ در گياهان با يك‌بار محلول‌دهي در روز و محلول‌پاشي دو گرم بر ليتر سولفات پتاسيم به‌دست آمد.