تفسير مارتين هَيدگر از تمايز هستي‌شناختي بنياد و وجود در نظام آزادي فردريش شلينگ

پژوهش‌هاي فلسفي در باب ذات آزادي انسان (1809) منسجم‌ترين صورت تلاش فردريش شلينگ براي شرح نظام مطلق يا نظام آزادي است. نخستين‌بار در قرن بيستم و با رجوع متأملانۀ مارتين هَيدگر به رسالۀ آزادي و تفسير چندين‌بارۀ او در سال‌هاي 1936 و 1941، اهميت اين رساله در تاريخ انديشۀ غربي آشكار شد. تمركز هَيدگر بر تفكر شلينگ به‌ويژه با نگارش رسالۀ شلينگ در باب ذات آزادي انسان، پژوهش در اصل شكل‌گيريِ نظام و پرسش از امكان نظام آزادي چونان پرسش در باب ذات هستي است. شلينگ براي عبور از آزادي صوري چونان تعين‌بخشيِ ناوابسته به عليت مكانيكي و دستيابي به تعريف واقعي آزادي به‌عنوان توانايي انجام خير و شر، پژوهش خود در باب نظام آزادي را بر مبناي هستي‌شناختي صحيح استوار مي‌سازد. هدف مقالۀ حاضر، تحليل تفسيرِ هَيدگر از مفهوم نظام آزادي در نگاه شلينگ، با تأكيد بر تمايز هستي‌شناختي بنياد و وجود است. اين پژوهش در پي پاسخ به اين دو پرسش است كه جايگاه آزادي در نظام فلسفيِ بنيادمحور شلينگ چيست و چگونه طرح مفهوم واقعي آزادي، راه را براي تبيين بنياد هستي‌شناختيِ امكان شر و امكان آزادي در نظام مي‌گشايد؟ همچنين تمايز ميان بنياد و وجود چگونه به هدف اصلي شلينگ در حل تعارض نظام و آزادي مي‌انجامد؟