بررسي ساخت نحوي خرده‌جمله در كردي (گونۀ موكرياني) رويكردي كمينه‌گرا

پژوهش پيش رو با هدف بررسي مقولۀ نحوي خرده‌جمله و شيوۀ اعطاي حالت به گروه‌هاي اسمي درون آن در زبان كردي، گونۀ موكرياني، در چارچوب برنامۀ كمينه‌گرا صورت گرفته‌ است. در اين مقاله، به بررسي سه فرضيه در باب مقولۀ نحوي خرده‌جمله پرداخته‌ايم كه مطابق آن‌ها سازۀ مذكور فرافكني واژگاني از محمول آن، گروه تصريف و گروه زمان در نظر گرفته شده ‌است. تحليل‌هاي ارائه‌شده در اين مقاله نشان مي‌دهند كه فرضيۀ اول سبب بروز مشكلاتي در اصل فرافكني گسترده، شيوۀ اعطاي حالت و نظريۀ ايكس تيره مي‌شود. در فرضيۀ دوم، به‌منظور برآورده ‌شدن الزامات گروه تصريف، قائل به وجود فرافكن‌هايي فاقد تجلي آوايي شديم. در نظرگرفتن عناصر تهي در ساخت‌هاي زباني همسو با ماهيت اصلي برنامۀ كمينه‌گرا مبني بر بهينه ‌بودن ساخت‌هاي زباني نيست و با اصل اقتصاد مغايرت دارد. در تحليل آخر، با استناد به «مطابقۀ چندگانه» هيرايوا (2001) و «وراثت مشخصه» چامسكي (2005; 2006)، مقولۀ نحوي خرده‌جمله در اين گونه، گروه زمان در نظر گرفته مي‌شود.