اثر كربن فعال بر فرآسنجه‌هاي ‌تخميري و پذيري جيره غذايي آلوده با آفلاتوكسينB1 با استفاده از ميكروارگانيسم هاي جدا شده از شكمبه در شرايط برون تني

اين آزمايش با هدف بررسي تأثير گذاري كربن فعال بر كاهش اثرات منفي آفلاتوكسين بر توليد گاز، قابليت هضم ماده خشك و ماده آلي جيره غذايي انجام گرفت. آزمايش با فرض امكان كاهش اثرات منفي آفلاتوكسين به واسطه كربن فعال در قالب طرح كاملاً تصادفي با شش تيمار و چهار تكرار در هر تيمار انجام گرفت. تيمارهاي آزمايشي شامل 1 جيره پايه (شاهد)، 2 جيره پايه + متانول ، 3 جيره غذايي آلوده با متانول حاوي آفلاتوكسين به ميزان 800 نانوگرم در ميلي ليتر مايع شكمبه، 4 جيره غذايي آلوده با آفلاتوكسين + هفت ميلي گرم كربن فعال در 200 ميلي گرم خوراك، 5 جيره غذايي آلوده با آفلاتوكسين + 75 ميلي گرم كربن فعال در 200 ميلي گرم خوراك، 6 جيره غذايي آلوده با آفلاتوكسين + 150 ميلي گرم كربن فعال در 200 ميلي گرم خوراك بودند. براي اندازه گيري ميزان توليد گاز و قابليت هضم، از شيشه هاي با حجم 100 ميلي ليتر به روش كشت ثابت استفاده شد. نتايج نشان داد كه تيمار آفلاتوكسين سبب كاهش معني داري در توليد گاز، قابليت هضم ماده خشك و آلي شد و با اضافه كردن سطوح مختلف كربن فعال، توليد گاز و قابليت هضم ماده خشك و آلي افزايش يافت. غلظت نيتروژن آمونياكي در گروه آفلاتوكسين حداكثر بود و با افزودن سطوح افزايشي كربن فعال غلظت آن كاهش يافت. عامل تفكيك، توليد توده زنده ميكروبي و بازده توليد توده زنده ميكروبي به طور مشخص در گروه آفلاتوكسين كمترين مقدار بود و با افزودن كربن فعال، افزايش يافتند. مي توان نتيجه گرفت كربن فعال به عنوان توكسين بايندر عمل كرده و قادر است اثرات منفي آفلاتوكسين بر تخمير شكمبه اي را كاهش دهد.