انسجام اجتماعي و رابطه آن با تشتت هنجاري

يكي از عوامل مهم تأثيرگذار بر روي توسعۀ اجتماعي، وضعيت انسجام اجتماعي جوامع مي‌ باشد. جامعه‌‌ شناسان، عوامل متعددي را به عنوان عوامل تأثيرگذار بر انسجام دخيل مي ‌دانند. يكي از مهمترين اين عوامل، ويژگي‌ هاي فرهنگي جوامع، وضعيت تشتت و چندگانگي هنجاري و نحوه مواجه با اين وضعيت در جوامع است. مدل ‌ هراي مختلفي از تأثيرگذاري كامل تا عدم تأثيرگذاري ويژگي ‌هاي فرهنگي بر روي انسجام اجتماعي در ادبيات نظري مطرح شده است. بر اساس هدف مقاله، به نظر مي ‌رسد، جوامعي كه با ميزان بيشتري از تشتت هنجاري مواجه هستند، سطح انسجام پايين ‌تري دارند. به منظور آزمون اين مدعا يك مطالعۀ تطبيقي با استفاده از داده‌ هاي ثانويه پيمايش ارزش‌ هاي جهاني (2015 -1995)، اقليت ‌هاي در معرض خطر، بانك جهاني، آزادي ‌هاي مذهبي و مطالعات اجتماعي انجام شده است. دورۀ زماني داده‌ هاي اين مطالعه از 1995 تا 2015 و شامل 109 كشور مي ‌شود. نتايج نشان داد؛ جوامعي با ميزان بالايي از چندگانگي و تشتت هنجاري، ميزان پاييني از انسجام اجتماعي را دارا مي ‌باشند. شكل رابطه بين اين دو متغير هم براي تشتت هنجاري كل و هم براي اجزاي سازندۀ آن تقريباً به صورت خطي بوده است. كشورهاي آمريكاي شمالي كمترين ميزان تشتت هنجاري و بيشترين ميزان انسجام را دارا بوده‌ اند و كشورهاي آفريقايي بالعكس از ميزان بيشتري از تشتت هنجاري و ميزان پاييني از انسجام برخوردارند. ايران از حيث انسجام اجتماعي در ميان 109 كشور جهان رتبه 87 و از حيث تشتت و چندگانگي هنجاري رتبه 31 در ميان 61 كشور را دارد.